Lizards of the Amazon Region's Journal

Journal archives for January 2024

January 1, 2024

2023 Year in Review for “Lizards of the Amazon Region” project

This entry is an overview of what this year provided for the Lizards of the Amazon Region project. I start with a brief review of the lizard observation data over time followed by review of data on the community of identifiers/observers for the project before mentioning some notable 2023 observations. Notable observations include notable firsts, neat lizards, neat behavior, and neat interactions. As always, feel free to join the project to receive future updates.

REVIEW OF DATA ON OBSERVATIONS

As of December 31, 2023, this project had 17,464 lizard observations from the Amazon region of which 4842 were added in 2023. Here's a color heat map showing the 2023 observations and their sporadic, wide-ranging locations of origin.

The five most commonly observed Amazonian lizards account for a third of the total observations, and 15 species account for half of all observations. Yet, 2023 saw observations of 187 total lizard species in the Amazon (of the 259 currently added to iNaturalist and of the over 300+ described Amazonian species). This means the other half of observations came from 172 lizard species with another 73 known lizard species simply not observed in 2023.

Of course, there are a number of unknown or not yet observed lizard species in the Amazon. In order, to clarify how many unknowns there are, I assembled annual data from the lizards in the Amazon region. Annual data (starting with the earliest observation of an Amazonian lizard in 2011) are provided below for total number of observations that year, the percent of total that year represents, the total number of lizard species observed, and the percent change in observation number from the previous year (Table 1).

Table 1: growth in observations of Amazon lizards over time.
Year Observations added_ % of total_ Sum species_ Annual growth in observations (%)_
2023 ...... 4868 27.9 259 +19
2022 ...... 4095 23.5 241 +66
2021 ...... 2474 14.2 216 +1
2020 ...... 2439 14.0 202 +28
2019 ...... 1900 10.9 174 +166
2018 ...... 715 4.1 144 +63
2017 ...... 438 2.5 115 +118
2016 ...... 201 1.1 90 +319
2015 ...... 48 0.3 77 –53
2014 ...... 102 0.6 72 +16
2013 ...... 88 0.5 60 +40
2012 ...... 63 0.5 47 +91
2011 ...... 33 0.2 15

.

The data in Table 1 reveal several things.

First, there has been solid growth in observations added to this site over time. Nearly every year is a record year for lizards of the Amazon.

Second, each of the past two years have added about a quarter of all observations. Another quarter of observations were added in the combined two years before that. Thus, 75% of observations were added in the past four years.

Third, we, as a community, have not yet seen all of the lizards possible in the Amazon. That is, there are a number of unknowns not yet added to this project. Continued strong growth in the total species observed (259 Amazonian lizards and counting!!!) suggests there are quite a few additional species to be observed. This site has been adding about 20 lizard species per year with no signs of slowing. My ID tips now cover 286 species, so there are at least 25-30 species not yet observed on iNaturalist. I estimate there are well over 300 species of lizards in the Amazon in total.

Fourth, the pandemic probably slowed the addition of observations to this site in both 2020 and 2021. In particular, 2021 seemed to have fewer observations added than expected.

Fifth, the annual growth of observations is about +400 more observations each year. This is consistent with the weekly total of lizard observations from the Amazon (estimated from "Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week”). For the past 15 weeks the average is ~96 observations added per week. If this rate holds, we can expect over 5000 Amazonian lizard observations to be added in 2024.

Observations are not the only kinds of information reviewable for this project The identifier and observer communities can also be reviewed for trends. I do so below.

REVIEW OF DATA ON IDENTIFIER/OBSERVER COMMUNITIES

One of the interesting things about iNaturalist is how data can be generated and used. As of December 31, 2023, this project has been aided by nearly 4500 observers with nearly 1600 identifiers aiding in the identification process, for which we are forever grateful. Below is a table showing how the number of users of this site, both identifiers and observers, has grown and changed over time (Table 2).

Table 2: growth in identifiers and observers of Amazon lizards over time.
Year Annual Identifiers_ Annual observers_ Sum IDers_ Sum observers_
2023 ...... 507 1570 1566 4437
2022 ...... 485 1205 1284 3275
2021 ...... 389 823 1044 2382
2020 ...... 460 758 864 1780
2019 ...... 422 763 630 1151
2018 ...... 229 254 377 457
2017 ...... 172 115 258 230
2016 ...... 100 63 170 127
2015 ...... 46 21 127 68
2014 ...... 48 21 111 50
2013 ...... 65 17 96 34
2012 ...... 47 17 61 22
2011 ...... 24 5 24 5

.

The data in Table 2 reveal several things.

First, the number of identifiers grew slowly but steadily at first, but has recently plateaued. The annual number of identifiers has been steady at about 400-500 users each year for the past five years. Regardless, we now have nearly 500 IDers in 2023...a record.

Second, the number of annual observers has continued to grow exponentially on iNaturalist. In the past five years, the number of annual contributing observers has doubled to over 1500 users.

Third, in 2018 the sum of observers exceeded the sum of identifiers for the first time. The cumulative number of observers is now 3X that of identifiers (3:1). For comparison, the ratio of observers:identifiers for Central American lizards is 4.5:1 and for U.S. lizards 6.5:1. So a ratio of 3:1 for the Amazon is perhaps quite good.

In 2023, the first year of this project, the focus was on identifying the existing observations of lizards in the Amazon region. This turned out to be a gargantuan task at first that became easier and easier with the ongoing help of the many talented identifiers on this site. Here are a few I especially thank upon whom I’ve come to rely for their advice: @marco_sena , @mauricio_ocampo, @ccostah, @agbentley77, @johngsalamander, @guillaume_delaitre, @enricotosto96, @rojas-runjaic, @aaronhgriffing, @juanariasbermeo, @rodriguerz, @volpe00, @leandromoraes, @felipe_barrerao, @christianmarty, @vincentpremel, @rlangstroth, @feranolis, @esteban_koch, @a_f_r, @sullivanribbit, @vitorcdg, @dbocanumenthe, @mario_yanez_munoz, @zanelibke, and many others too numerous to list. Thank you all for your observations and identifications.

As this project progresses, another goal is to expand participation in terms of identifiers and observers. To aid in that, I have built out a library of identification tips assembled based on my reading of sources such as "The Reptile Database" (spearheaded by @uetz) and others. I have augmented these sources with original species descriptions in some cases, or based on my own knowledge and experience with the lizards of the Amazon. Throughout I have linked to iNaturalist observations to illustrate my points.

Because there are so many species to deal with in the Amazon, I intend my identification tips to be reference notes that grow and developed as the community grows. These tips now include mention of ~290 lizard species and will continue to grow as new species are described or observed on iNaturalist. I have prioritized visual traits that are more likely to be visible from the kinds of photos posted on this site and tried to make particular mention of distinguishing similar-looking species. If you have any questions or comments about these tips, or just want to point out any issues, please do not hesitate to contact me @petezani.

2023 HIGHLIGHTS

NOTABLE NEW SPECIES

In 2023, iNaturalist added nearly 20 species of lizards to the Amazon to bring the total to nearly 260 species across the region. New additions in 2023 include:

Alopoglossus andeanus

Enyalioides anisolepis

Gymnophthalmus vanzoi

Liolaemus wari

Marinussaurus curupira

Potamites juruazensis

Potamites ocellatus

Urostrophus chungarae

Wilsonosaura

NOTABLE OBSERVATIONS


NOTABLE FIRSTS

This, the first observation of Urostrophus in the Amazon on iNaturalist and helped this project surpass 250 species present in the Amazon. While the photo is from an older date, these kinds of observations are always welcome as well.

Similar to the above, here is a nice series of three observations of Enyalioides anisolepis. This species was just confirmed on iNaturalist for the first time in the latter part of December, so is a quite recent addition.


NEAT LIZARDS

It is easy to overlook observations from early in the year so I went back specifically to find interesting sightings from January and February to find these two Uracentron flaviceps [Tropiduridae] and Hoplocercus spinosus [Hoplocercidae]. Check out the tail on these two lizards, which are not even in the same lizard family. Uracentron has two species...U. flaviceps and U. azureum. Some authorities nest Uracentron within Tropidurus making this a likely case of convergence. Uracentron is an ant/termite specialist found in the canopy of Amazon rainforest trees. Hoplocercus is monotypic and more of ground lizard in the drier areas to the southeast of the rainforest.

Baby lizards are always cute and fun, but sometimes hard to identify. More importantly, they are a valuable window into the life history of these animals, specifically the timing of when these start to show in a population.


NEAT BEHAVIOR

Observations that show some aspect of behavior are always a bonus. Here are some neat examples:

Another valuable type of observation is courtship or mating behavior. Especially useful are copulations for sexually dimorphic species. These observations are valuable in terms of when these type of behavior occur.

Kentropyx as a genus is much more of a climber than in Ameiva as shown here, here, here, and here. In some cases good photos of behavior like this can aid in the identification process. Another example is the aquatic behavior of Crocodilurus amazonicus illustrated here, here, and here, or this one of a nearly 1-m long adult Crocodilurus sitting on one of the Amazonian giant waterlily.

Some lizards, like the Teiidae sleep underground, but many many different species of lizards sleep above ground on really thin twigs or leaves, usually perched 1-2 m high. Behaviorally, this is likely a defense against night-active predators like snakes. A thin twig or leaf will move if a predator approaches and the lizard will just away into the night...and probably terrified. Hence, some of these snakes are especially thin and light, like this Imantodes consuming an Anolis. The variety of lizards in 2023 big and small using this nighttime defense strategy can be seen here, here, here, here, here, and here. Sometimes this makes IDing harder because lizard colors can change while asleep. These have lead to some really gorgeous observations such as here and here. But if you ever find yourself in a place like this keep this in mind....it can be a great way to make observations.


NEAT INTERACTIONS

Here is a really neat observation of two Cnemidophorus fighting. These types of behavioral interactions allow us to determine when males may be competing for mates.

Predator-prey interactions are always fantastic observations as illustrated here, here, here, and here. These include foraging by lizards, such as here and here.







Posted on January 1, 2024 04:18 PM by petezani petezani | 2 comments | Leave a comment

January 7, 2024

Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week: 7 January, 2024

[in English]
There were only 85 lizard observations from the Amazon during the first week of 2024 (100 is common, 125 is about as busy as it has been). These represented 37 species with none reaching double-digits of observations.

Some things to note.

First, Gonatodes humeralis is nearing the 1000-observation mark in the Amazon. This is only the fourth species to reach that level (Iguana iguana, Ameiva ameiva, Anolis fuscoauratus). The next species (Hemidactylus mabouia) only has 770 observations as of this writing so it will be a while for the next crossing of the 1000-observation level. One thing emerging from my work on this site is that each of these species will be important monitors of Amazon forest health moving forward. Having as many of these well-observed species with as many local monitoring spots throughout the Amazon is the essence of this project, so it's worth noting Gonatodes humeralis, nearing this level in the Amazon.

Second, there continue to be many noteworthy observation of Amazon lizards each week, like this Hoplocercus spinosus posted by @pepasaurus. These are such neat lizards (check out the tail), that any new observations are nice additions. Another interesting observation was this Thecadactylus rapicauda by @cedluca. What's neat about this is the striping contains elements of both T. rapicauda AND T. solimoensis. In T. rapicauda the white stripe continues straight back along the side of the head, neck, and body. In T. solimoensis the stripe climbs onto the nape of the neck instead. Both are visible here. The location is what allows me to identify this as T. rapicauda. Accurate location is a critical part of identifying, so I appreciate when observers provide locations, even obscured locations.

Third, the iNaturalist Computer Vision model v. 2.10 was released this week. I usually check to see which new Amazonian lizards are in the new CV model and this version adds Hemidactylus palaichthus. The heavy dorsal tubercles and asymmetric dorsal pattern are best for recognizing this species. This species is the Amazon's only native Hemidactylus and is only found in the northern parts of the Amazon. This marks the 43rd lizard found in the Amazon in the iNaturalist CV model (of the 300 or so lizards of the Amazon).

The leads me to the observation of the week this week. @whaldener_endo posted two observations of Hemidactylus palaichthus (here and here). These are the Obscure Amazonian Lizard Observations of the Week. As a bonus, I will say I was happy to note that these observations are from Caracaraí, a little town we used to visit for supplies while a grad student doing field work nearby. I used to find these geckos in the houses of the area.

As always, feel free to join the Lizards of the Amazon Region project for future updates, and thank you for all the great observations. Keep the observations coming.
.
.
.
[em português]
Houve apenas 85 observações de lagartos da Amazônia durante a primeira semana de 2024 (100 é comum, 125 é tão movimentado quanto tem sido). Estes representavam 37 espécies com nenhum atingindo dois dígitos de observações.

Algumas coisas a serem observadas.

Primeiro, Gonatodes humeralis está se aproximando da marca de 1.000 observações na Amazônia. Esta é apenas a quarta espécie a atingir esse nível (Iguana iguana, Ameiva ameiva, Anolis fuscoauratus). A próxima espécie (Hemidactylus mabouia) tem apenas 770 observações até o momento em que este artigo foi escrito, então levará algum tempo para a próxima passagem do nível de 1000 observações. Uma coisa que emerge do meu trabalho neste site é que cada uma dessas espécies será importante monitora da saúde da floresta amazônica no futuro. Ter tantas dessas espécies bem observadas com tantos pontos de monitoramento locais em toda a Amazônia é a essência deste projeto, por isso vale a pena observar Gonatodes humeralis, aproximando-se deste nível na Amazônia.

Em segundo lugar, continuam a haver muitas observações dignas de nota de lagartos amazônicos a cada semana, como esta Hoplocercus spinosus postada por @pepasaurus. Esses lagartos são tão legais (confira a cauda), que quaisquer novas observações são ótimas adições. Outra observação interessante foi esta Thecadactylus rapicauda de @cedluca. O que é interessante nisso é que a distribuição contém elementos de ambos T. rapicauda E T. solimoensis. Em T. rapicauda a faixa branca continua reta ao longo da lateral da cabeça, pescoço e corpo. Em T. solimoensis a faixa sobe na nuca. Ambos são visíveis aqui. A localização é o que me permite identificar isso como T. rapicauda. A localização precisa é uma parte crítica da identificação, por isso agradeço quando os observadores fornecem localizações, mesmo locais obscuros.

Terceiro, o iNaturalist modelo de Visão Computacional v. 2.10 foi lançado esta semana. Normalmente verifico quais novos lagartos amazônicos estão no novo modelo de CV e esta versão adiciona Hemidactylus palaichthus. Os tubérculos dorsais pesados e o padrão dorsal assimétrico são os melhores para o reconhecimento desta espécie. Esta espécie é o único Hemidactylus nativo da Amazônia e só é encontrada na parte norte da Amazônia. Isso marca o 43º lagarto encontrado na Amazônia no modelo CV iNaturalist (dos cerca de 300 lagartos da Amazônia) .

Isso me leva à observação da semana desta semana. @whaldener_endo postou duas observações de Hemidactylus palaichthus (aqui e aqui). Estes são os Lagarto Obscuro da Amazônia Observações da Semana. Como bônus, direi que fiquei feliz em notar que essas observações são de Caracaraí, uma pequena cidade que costumávamos visitar em busca de suprimentos enquanto era estudante de graduação fazendo trabalho de campo nas proximidades. Eu costumava encontrar essas lagartixas nas casas da região.

Como sempre, sinta-se à vontade para se juntar ao projeto Lagartos da Região Amazônica para atualizações futuras e obrigado por todos os ótimos observações. Continue com as observações.
.
.
.
[en español]
Solo hubo 85 observaciones de lagartos del Amazonas durante la primera semana de 2024 (100 es común, 125 es casi tan ocupado como antes). Estas representaron 37 especies sin que ninguno alcance los dos dígitos de observaciones.

Algunas cosas a tener en cuenta.

En primer lugar, Gonatodes humeralis se está acercando a la marca de las 1.000 observaciones en el Amazonas. Esta es sólo la cuarta especie en alcanzar ese nivel (Iguana iguana, Ameiva ameiva, Anolis fuscoauratus). La siguiente especie (Hemidactylus mabouia) solo tiene 770 observaciones al momento de escribir este artículo, por lo que pasará un tiempo para el próximo cruce del nivel de 1000 observaciones. Una cosa que surge de mi trabajo en este sitio es que cada una de estas especies será un importante monitor de la salud del bosque amazónico en el futuro. Tener tantas de estas especies bien observadas con tantos puntos de monitoreo local en todo el Amazonas es la esencia de este proyecto, por lo que vale la pena señalar Gonatodes humeralis, acercándose a este nivel en el Amazonas.

En segundo lugar, se siguen realizando muchas observaciones notables de lagartos amazónicos cada semana, como esta Hoplocercus spinosus publicada por @pepasaurus. Estos son lagartos tan elegantes (consulte la cola), que cualquier observación nueva es una buena adición. Otra observación interesante fue esta Thecadactylus rapicauda de @cedluca. Lo bueno de esto es que las franjas contienen elementos de ambos T. rapicauda Y T. solimoensis. En T. rapicauda la raya blanca continúa hacia atrás a lo largo del costado de la cabeza, el cuello y el cuerpo. En T. solimoensis la raya sube hasta la nuca. Ambos son visibles aquí. La ubicación es lo que me permite identificar esto como T. rapicauda. La ubicación precisa es una parte fundamental de la identificación, por lo que aprecio que los observadores proporcionen ubicaciones, incluso ubicaciones oscuras.

En tercer lugar, iNaturalist modelo de visión por computadora v. 2.10 fue lanzado esta semana. Normalmente reviso qué nuevos lagartos amazónicos hay en el nuevo modelo de CV y esta versión agrega Hemidactylus palaichthus. Los pesados tubérculos dorsales y el patrón dorsal asimétrico son los mejores para reconocer esta especie. Esta especie es la única Hemidactylus nativa del Amazonas y solo se encuentra en la parte norte del Amazonas. Este es el lagarto número 43 encontrado en el Amazonas en el modelo CV de iNaturalist (de los aproximadamente 300 lagartos del Amazonas) .

Esto me lleva a la observación de la semana de esta semana. @whaldener_endo publicó dos observaciones de Hemidactylus palaichthus (aquí y aquí). Estos son el Lagarto Amazónico Oscuro Observaciones de la Semana. Como beneficio adicional, diré que me alegró saber que estas observaciones provienen de Caracaraí, un pequeño pueblo que solíamos visitar en busca de suministros mientras éramos estudiantes de posgrado y hacíamos trabajo de campo cerca. Solía encontrar estos geckos en las casas de la zona.

Como siempre, siéntete libre de unirte al proyecto Lagartos de la Región Amazónica para futuras actualizaciones y gracias por todo el gran observaciones. Sigan llegando las observaciones.
.
.
.
[en français]
Il n'y a eu que 85 observations de lézards d'Amazonie au cours de la première semaine de 2024 (100 est courant, 125 est à peu près aussi occupé qu'avant). Ceux-ci représentaient 37 espèces, aucune n’atteignant des observations à deux chiffres.

Quelques choses à noter.

Premièrement, Gonatodes humeralis approche la barre des 1000 observations en Amazonie. Ce n'est que la quatrième espèce à atteindre ce niveau (Iguana iguana, Ameiva ameiva, Anolis fuscoauratus). L'espèce suivante (Hemidactylus mabouia) ne compte que 770 observations au moment d'écrire ces lignes, il faudra donc un certain temps avant de franchir le prochain niveau des 1000 observations. Une chose qui ressort de mon travail sur ce site est que chacune de ces espèces sera d’importants contrôleurs de la santé de la forêt amazonienne à l’avenir. Avoir autant de ces espèces bien observées avec autant de points de surveillance locaux dans toute l'Amazonie est l'essence de ce projet, il convient donc de noter Gonatodes humeralis, se rapprochant de ce niveau en Amazonie.

Deuxièmement, il y a encore de nombreuses observations remarquables de lézards d'Amazonie chaque semaine, comme celle-ci Hoplocercus spinosus publiée par @pepasaurus. Ce sont des lézards si soignés (consultez la queue), que toute nouvelle observation est un ajout intéressant. Une autre observation intéressante était celle-ci Thecadactylus rapicauda de @cedluca. Ce qui est intéressant, c'est que le striping contient des éléments des deux T. rapicauda ET T. solimoensis. Dans T. rapicauda, la bande blanche continue tout droit le long du côté de la tête, du cou et du corps. Dans T. solimoensis, la rayure grimpe plutôt sur la nuque. Les deux sont visibles ici. L'emplacement est ce qui me permet d'identifier ceci comme T. rapicauda. Une localisation précise est un élément essentiel de l'identification, j'apprécie donc lorsque les observateurs fournissent des emplacements, même des emplacements obscurs.

Troisièmement, l'iNaturalist Modèle de vision par ordinateur v. 2.10 a été publié cette semaine. Je vérifie habituellement quels nouveaux lézards amazoniens se trouvent dans le nouveau modèle de CV et cette version ajoute Hemidactylus palaichthus. Les tubercules dorsaux lourds et le motif dorsal asymétrique sont les meilleurs pour reconnaître cette espèce. Cette espèce est le seul Hemidactylus indigène d'Amazonie et ne se trouve que dans les parties nord de l'Amazonie. Il s'agit du 43ème lézard trouvé en Amazonie dans le modèle CV iNaturalist (sur les quelque 300 lézards d'Amazonie) .

Cela m'amène à l'observation de la semaine cette semaine. @whaldener_endo a publié deux observations de Hemidactylus palaichthus (ici et ici). Il s'agit du Lézard obscur d'Amazonie Observations de la semaine. En prime, je dirai que j'ai été heureux de constater que ces observations proviennent de Caracaraí, une petite ville que nous visitions pour nous approvisionner pendant qu'un étudiant diplômé effectuait des travaux sur le terrain à proximité. J'avais l'habitude de trouver ces geckos dans les maisons du coin.

Comme toujours, n'hésitez pas à rejoindre le projet Lézards de la région amazonienne pour les futures mises à jour, et merci pour tout ce formidable observations. Continuez à faire des observations.
.
.
.
[in het Nederlands]
Er waren slechts 85 hagediswaarnemingen uit de Amazone tijdens de eerste week van 2024 (100 is gebruikelijk, 125 is ongeveer net zo druk als voorheen). Deze vertegenwoordigden 37 soorten waarbij geen enkele dubbele cijfers aan waarnemingen haalt.

Enkele dingen om op te merken.

Ten eerste nadert Gonatodes humeralis de grens van 1000 waarnemingen in het Amazonegebied. Dit is pas de vierde soort die dat niveau bereikt (Iguana iguana, Ameiva ameiva, Anolis fuscoauratus). De volgende soort (Hemidactylus mabouia) heeft op het moment van schrijven slechts 770 waarnemingen, dus het zal nog even duren voor de volgende overschrijding van het 1000-waarnemingsniveau. Eén ding dat uit mijn werk op deze site naar voren komt, is dat elk van deze soorten in de toekomst belangrijke toezichthouders zullen zijn voor de gezondheid van de Amazonebossen. Het is de essentie van dit project om zoveel mogelijk van deze goed waargenomen soorten te hebben met evenveel lokale waarnemingsplekken in het hele Amazonegebied, dus het is de moeite waard om Gonatodes humeralis op te merken. /observations?place_id=122176&subview=map&taxon_id=34570), bijna dit niveau in de Amazone.

Ten tweede zijn er nog steeds elke week veel opmerkelijke observaties van Amazone-hagedissen, zoals deze Hoplocercus spinosus gepost door @pepasaurus. Dit zijn zulke mooie hagedissen (bekijk de staart), dat elke nieuwe waarneming een mooie toevoeging is. Een andere interessante observatie was deze Thecadactylus rapicauda door @cedluca. Het leuke hieraan is dat de striping elementen bevat van zowel T. rapicauda EN T. solimoensis. In T. rapicauda de witte streep loopt recht door langs de zijkant van het hoofd, de nek en het lichaam. In T. solimoensis de streep klimt in plaats daarvan naar de nek. Beiden zijn hier zichtbaar. Dankzij de locatie kan ik dit identificeren als T. rapicauda. Nauwkeurige locatie is een cruciaal onderdeel van identificatie, dus ik waardeer het als waarnemers locaties opgeven, zelfs verborgen locaties.

Ten derde het iNaturalist Computer Vision-model v. 2.10 is deze week uitgebracht. Meestal controleer ik welke nieuwe hagedissen uit het Amazonegebied er in het [nieuwe CV-model] staan 34053,34101,34416,34469,35057,35967,36935,39066,39862,73760,73876,73898,101311,108066,116395,116435,146464,384808,488308,50 7905,539033,539268,539340,606385,734634, 734657,1119917&view=species) en deze versie voegt Hemidactylus palaichthus toe. De zware dorsale knobbeltjes en het asymmetrische dorsale patroon zijn het beste om deze soort te herkennen. Deze soort is de enige inheemse Hemidactylus van de Amazone en wordt alleen aangetroffen in de noordelijke delen van de Amazone. Dit markeert de 43e hagedis die in het Amazonegebied wordt gevonden in het iNaturalist CV-model (van de ongeveer 300 hagedissen van de Amazone) .

Dit brengt mij bij de observatie van de week van deze week. @whaldener_endo plaatste twee observaties van Hemidactylus palaichthus (hier en hier). Dit zijn de Obscure Amazone-hagedis Observaties van de Week. Als bonus wil ik zeggen dat ik blij was te zien dat deze waarnemingen afkomstig zijn uit Caracaraí, een klein stadje dat we bezochten voor voorraden terwijl een afgestudeerde student in de buurt veldwerk deed. Ik vond deze gekko's altijd in de huizen in de omgeving.

Voel je vrij om, zoals altijd, deel te nemen aan het project Lizards of the Amazon Region voor toekomstige updates, en bedankt voor alle geweldige observaties. Laat de observaties maar komen.

Posted on January 7, 2024 08:47 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

January 14, 2024

Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week: 14 January, 2024

[in English]
During the second week of January, 2024 (7-14) there were 75 observations of lizards in the Amazon. Another down number compared to the end of 2023. Of these observations there were 32 species of lizards with Green Iguanas leading the way with 15 total observations.

As usual, there were more great observations that didn't make the Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week. Some notable observations include this Iphisa elegans, which is widespread in the Amazon, but not commonly observed (by @gibsou), this gorgeous male Cnemidophorus lemniscatus (by @margievanderheijden), this juvenile Uranoscodon superciliosus, this great photo of a Stenocercus chlorostictus (by @marilinbu), or this interesting interaction between two Lepidodactylus lugubris (by @phorusrhacoslongissimus).

However, the Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week comes from @twan3253 who submitted two observations of Tropidurus melanopleurus. In the literature on this species they are described as having "dramatic sexual dimorphism," meaning there are form difference between males and females. In this case the coloration differences between the two really are dramatic and possibly even confusing to identify at first. Males, which usually have an obvious bulge in the base of the tail, have a small, but obvious nuchal crest on the back of the neck, but not much color. However, females, which have a more tapered tail base, have black, red, and yellow on their dorsum.

While the dramatic coloration of the females warrants recognition on its own, what I really appreciate about this observation is that @twan3253 took the time to make an observation for both the male and the female, meaning data can be utilized from both individuals. There's nothing that says an observer has to provide separate observations for males and females or for two different species in the same photo, but it really does help. My understanding of the logic of an iNaturalist observation is that it is an interaction between an observer and a life form. Since only one ID can be made from an observation, this is usually meant as a representation of ONE life form. So, thank you @twan3253 for giving both male and female of this great species their due as well as for sharing this week's Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week.

.
.
.
[em português]
Durante a segunda semana de janeiro de 2024 (7-14) houve 75 observações de lagartos na Amazônia. Outro número decrescente em comparação com o final de 2023. Destas observações houve 32 espécies de lagartos com Iguanas Verdes liderando com 15 observações no total.

Como de costume, houve mais observações importantes que não apareceram na Observação Obscura do Lagarto Amazônico da Semana. Algumas observações notáveis incluem isto Iphisa elegans, que é comum na Amazônia, mas não é comumente observado (por @gibsou), este lindo macho Cnemidophorus lemniscatus (por @margievanderheijden), este juvenil Uranoscodon superciliosus, esta ótima foto de um Stenocercus chlorostictus (por @marilinbu), ou esta interação interessante entre dois Lepidodactylus lugubris (por @phorusrhacoslongissimus).

No entanto, a Observação Obscura do Lagarto Amazônico da Semanavem de @twan3253 que enviou duas observações de Tropidurus melanopleurus. Na literatura sobre esta espécie eles são descritos como tendo “dimorfismo sexual dramático”, o que significa que há diferenças de forma entre machos e fêmeas. Neste caso, as diferenças de coloração entre os dois são realmente dramáticas e possivelmente até confusas de identificar à primeira vista. Machos, que geralmente têm uma protuberância óbvia na base da cauda, têm uma crista nucal pequena, mas óbvia, na parte de trás do pescoço, mas não muito cor. No entanto, fêmeas, que possuem a base da cauda mais afilada, apresentam preto, vermelho e amarelo no dorso.

Embora a coloração dramática das fêmeas mereça reconhecimento por si só, o que realmente aprecio nesta observação é que @twan3253 reservou um tempo para fazer uma observação tanto para o homem quanto para a mulher, o que significa que os dados podem ser utilizados de ambos os indivíduos. Não há nada que diga que um observador deva fornecer observações separadas para machos e fêmeas ou para duas espécies diferentes na mesma foto, mas isso realmente ajuda. Minha compreensão da lógica de uma observação iNaturalista é que ela é uma interação entre um observador e uma forma de vida. Como apenas uma identificação pode ser feita a partir de uma observação, isso geralmente significa uma representação de UMA forma de vida. Então, obrigado @twan3253 por dar o devido valor a machos e fêmeas desta grande espécie, bem como por compartilhar a Observação Obscura da Semana do Lagarto Amazônico desta semana.
.
.
.
[en español]
Durante la segunda semana de enero de 2024 (7-14) hubo 75 observaciones de lagartos en el Amazonas. Otro número inferior en comparación con finales de 2023. De estas observaciones hubo 32 especies de lagartos con iguanas verdes a la cabeza con 15 observaciones en total.

Como de costumbre, hubo más observaciones geniales que no figuraron en la Observación de la Semana del Lagarto Oscuro Amazónico. Algunas observaciones notables incluyen esta Iphisa elegans, que está muy extendida en el Amazonas, pero no se observa comúnmente (por @gibsou), esto magnífico macho Cnemidophorus lemniscatus (por @margievanderheijden), esto Uranoscodon superciliosus juvenil, esta gran foto de un Stenocercus chlorostictus (por @marilinbu), o esta interesante interacción entre dos Lepidodactylus lugubris (por @phorusrhacoslongissimus).

Sin embargo, la Observación de la semana del lagarto oscuro amazónico proviene de @twan3253, quien envió dos observaciones de Tropidurus melanopleurus. En la literatura sobre esta especie se describe que tienen un "dimorfismo sexual dramático", lo que significa que hay diferencias de forma entre machos y hembras. En este caso, las diferencias de color entre los dos son realmente dramáticas y posiblemente incluso confusas de identificar al principio. Machos, que generalmente tienen un bulto obvio en la base de la cola, tienen una cresta nucal pequeña pero obvia en la parte posterior del cuello, pero no mucha. color. Sin embargo, las hembras, que tienen una base de cola más cónica, tienen negro, rojo y amarillo en el dorso.

Si bien la espectacular coloración de las hembras merece reconocimiento por sí sola, lo que realmente aprecio de esta observación es que @twan3253 se tomó el tiempo de hacer una observación tanto para el macho como para la hembra, lo que significa que se pueden utilizar datos de ambos individuos. No hay nada que diga que un observador deba proporcionar observaciones separadas para machos y hembras o para dos especies diferentes en la misma foto, pero realmente ayuda. Mi comprensión de la lógica de una observación iNaturalista es que es una interacción entre un observador y una forma de vida. Dado que sólo se puede hacer una identificación a partir de una observación, esto generalmente se entiende como una representación de UNA forma de vida. Entonces, gracias @twan3253 por darles a los machos y hembras de esta gran especie lo que les corresponde, así como por compartir la Observación de la semana del lagarto oscuro amazónico.
.
.
.
[en français]
Au cours de la deuxième semaine de janvier 2024 (7-14), il y a eu 75 observations des lézards en Amazonie. Un autre chiffre en baisse par rapport à fin 2023. Parmi ces observations, il y avait 32 espèces de lézards, les iguanes verts en tête avec 15 observations au total.

Comme d'habitude, il y a eu d'autres observations intéressantes qui n'ont pas fait partie de l'observation obscure du lézard amazonien de la semaine. Certaines observations notables incluent this Iphisa elegans, qui est répandue en Amazonie, mais peu observée (par @gibsou), ceci magnifique mâle Cnemidophorus lemniscatus (par @margievanderheijden), ce juvénile Uranoscodon superciliosus, ceci superbe photo d'un Stenocercus chlorostictus (par @marilinbu), ou this interaction intéressante entre deux Lepidodactylus lugubris (par @phorusrhacoslongissimus).

Cependant, l'Observation obscure du lézard amazonien de la semaine vient de @twan3253 qui a soumis deux observations de Tropidurus melanopleurus. Dans la littérature sur cette espèce, ils sont décrits comme ayant un « dimorphisme sexuel dramatique », ce qui signifie qu'il existe une différence de forme entre les mâles et les femelles. Dans ce cas, les différences de coloration entre les deux sont vraiment dramatiques et peut-être même déroutantes à identifier au début. Mâles, qui ont généralement un renflement évident à la base de la queue, ont une crête nuchale petite mais évidente sur la nuque, mais pas beaucoup couleur. Cependant, les femelles, qui ont une base de queue plus effilée, ont du noir, du rouge et du jaune sur le dos.

Bien que la coloration spectaculaire des femelles mérite à elle seule d'être reconnue, ce que j'apprécie vraiment dans cette observation, c'est que @twan3253 a pris le temps de faire une observation à la fois pour le mâle et la femelle, ce qui signifie que les données peuvent être utilisées sur les deux individus. Rien n'oblige un observateur à fournir des observations distinctes pour les mâles et les femelles ou pour deux espèces différentes sur la même photo, mais cela aide vraiment. Ma compréhension de la logique d'une observation iNaturalist est qu'il s'agit d'une interaction entre un observateur et une forme de vie. Puisqu’une seule identification peut être établie à partir d’une observation, il s’agit généralement d’une représentation d’UNE forme de vie. Alors, merci @twan3253 d'avoir donné leur dû aux mâles et aux femelles de cette grande espèce ainsi que d'avoir partagé l'[Obscure Observation du Lézard Amazonien de la Semaine] de cette semaine(https://www.inaturalist.org/observations/196330637).
.
.
.
[in het Nederlands]
Tijdens de tweede week van januari 2024 (7-14) waren er 75 waarnemingen van hagedissen in de Amazone. Opnieuw een daling vergeleken met eind 2023. Van deze waarnemingen waren er 32 soorten hagedissen, waarbij de Groene Leguanen voorop liepen met in totaal 15 waarnemingen.

Zoals gewoonlijk waren er nog meer geweldige waarnemingen die niet in de Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week terechtkwamen. Enkele opmerkelijke observaties zijn onder meer this Iphisa elegans, dat wijdverbreid is in het Amazonegebied, maar niet vaak wordt waargenomen (door @gibsou), this prachtige reu Cnemidophorus lemniscatus (door @margievanderheijden), this juveniele Uranoscodon superciliosus, this geweldige foto van een Stenocercus chlorostictus (door @marilinbu), of deze interessante interactie tussen twee Lepidodactylus lugubris (door @phorusrhacoslongissimus).

De Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week is echter afkomstig van @twan3253 die twee observaties heeft ingediend van Tropidurus melanopleurus. In de literatuur over deze soort wordt beschreven dat ze 'dramatisch seksueel dimorfisme' hebben, wat betekent dat er vormverschillen zijn tussen mannetjes en vrouwtjes. In dit geval zijn de kleurverschillen tussen de twee echt dramatisch en mogelijk zelfs verwarrend om in eerste instantie te identificeren. Mannetjes, die meestal een duidelijke uitstulping aan de basis van de staart hebben, hebben een kleine, maar duidelijke nekplooi aan de achterkant van de nek, maar niet veel kleur. Vrouwtjes, die een meer taps toelopende staartbasis hebben, hebben echter zwart, rood en geel op hun rug.

Hoewel de dramatische kleuring van de vrouwtjes op zichzelf al herkenning rechtvaardigt, waardeer ik deze observatie enorm dat @twan3253 de tijd nam om een observatie te maken voor zowel het mannetje als het vrouwtje, wat betekent dat gegevens van beide individuen kunnen worden gebruikt. Er is niets dat zegt dat een waarnemer afzonderlijke waarnemingen moet doen voor mannetjes en vrouwtjes of voor twee verschillende soorten op dezelfde foto, maar het helpt echt. Mijn begrip van de logica van een iNaturalistische observatie is dat het een interactie is tussen een waarnemer en een levensvorm. Omdat uit een waarneming slechts één identificatie kan worden gemaakt, wordt dit doorgaans bedoeld als weergave van EEN levensvorm. Dus bedankt @twan3253 voor het geven van hun respect aan zowel de mannetjes als de vrouwtjes van deze geweldige soort en voor het delen van de Obscure Amazonian Lizard Observation of the Week.

Posted on January 14, 2024 03:00 PM by petezani petezani | 3 comments | Leave a comment

January 18, 2024

Notes from the field

[in English]
This page organizes notes from field work in the Amazon. Field notes serve several purposes including documenting specifics of the trip, the animals encountered, challenges met and overcome, and as a reminder of what happened in that moment. They are often rough, poorly thought through in the moment, and often outdated in terms of ideas and taxonomy. Please read these notes with the understanding of where and when they were written. If you wish to contribute field notes, journal entries, travelogues, or other stories of encounters with lizards in the Amazon, please contact @petezani.

Pete Zani's field notes, Brazil, 1993
Pete Zani's field notes, Ecuador, 1994: coming soon
Pete Zani's field notes, Brazil, 1995: coming soon
Pete Zani's field notes, Ecuador, 2007: coming soon

Marco Sena's travels through the Amazon
.
.
.
[em português]
Esta página organiza notas de trabalho de campo na Amazônia. As notas de campo servem vários propósitos, incluindo documentar detalhes da viagem, os animais encontrados, desafios enfrentados e superados, e como um lembrete do que aconteceu naquele momento. Muitas vezes são rudes, mal pensados no momento e muitas vezes desatualizados em termos de ideias e taxonomia. Por favor, leia estas notas com a compreensão de onde e quando foram escritas. Se você deseja contribuir com notas de campo, diários, diários de viagem ou outras histórias de encontros com lagartos na Amazônia, entre em contato com @petezani.

Notas de campo de Pete Zani, Brasil, 1993
Notas de campo de Pete Zani, Equador, 1994: em breve
Notas de campo de Pete Zani, Brasil, 1995: em breve
Notas de campo de Pete Zani, Equador, 2007: em breve

As viagens de Marco Sena pela Amazônia
.
.
.
[en español]
Esta página organiza notas del trabajo de campo en la Amazonía. Las notas de campo sirven para varios propósitos, incluido el de documentar detalles específicos del viaje, los animales encontrados, los desafíos enfrentados y superados, y como recordatorio de lo que sucedió en ese momento. A menudo son toscos, mal pensados en el momento y, a menudo, obsoletos en términos de ideas y taxonomía. Lea estas notas sabiendo dónde y cuándo fueron escritas. Si desea contribuir con notas de campo, anotaciones en diarios, relatos de viajes u otras historias de encuentros con lagartos en el Amazonas, comuníquese con @petezani.

Notas de campo de Pete Zani, Brasil, 1993
Notas de campo de Pete Zani, Ecuador, 1994: próximamente
Notas de campo de Pete Zani, Brasil, 1995: próximamente
Notas de campo de Pete Zani, Ecuador, 2007: próximamente

Los viajes de Marco Sena por el Amazonas
.
.
.
[en français]
Cette page organise les notes du travail de terrain en Amazonie. Les notes de terrain servent à plusieurs fins, notamment documenter les détails du voyage, les animaux rencontrés, les défis rencontrés et surmontés, et rappeler ce qui s'est passé à ce moment-là. Ils sont souvent approximatifs, mal pensés sur le moment et souvent dépassés en termes d’idées et de taxonomie. Veuillez lire ces notes en sachant où et quand elles ont été rédigées. Si vous souhaitez contribuer à des notes de terrain, des entrées de journal, des récits de voyage ou d'autres récits de rencontres avec des lézards en Amazonie, veuillez contacter @petezani.

Notes de terrain de Pete Zani, Brésil, 1993
Notes de terrain de Pete Zani, Équateur, 1994 : à venir
Notes de terrain de Pete Zani, Brésil, 1995 : à venir
Notes de terrain de Pete Zani, Équateur, 2007 : à venir

Les voyages de Marco Sena à travers l'Amazonie
.
.
.
[in het Nederlands]
Op deze pagina zijn aantekeningen van veldwerk in het Amazonegebied geordend. Veldnotities dienen verschillende doeleinden, waaronder het documenteren van details van de reis, de dieren die we tegenkwamen, de uitdagingen die we tegenkwamen en overwonnen, en als herinnering aan wat er op dat moment gebeurde. Ze zijn vaak ruw, op dit moment slecht doordacht en vaak verouderd in termen van ideeën en taxonomie. Lees deze opmerkingen alstublieft met begrip van waar en wanneer ze zijn geschreven. Als u veldnotities, dagboekaantekeningen, reisverhalen of andere verhalen over ontmoetingen met hagedissen in het Amazonegebied wilt bijdragen, neem dan contact op met @petezani.

Pete Zani's veldnotities, Brazilië, 1993
Pete Zani's veldnotities, Ecuador, 1994: binnenkort beschikbaar
Pete Zani's veldnotities, Brazilië, 1995: binnenkort beschikbaar
Pete Zani's veldnotities, Ecuador, 2007: binnenkort beschikbaar

Marco Sena's reizen door de Amazone

Posted on January 18, 2024 02:27 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

23 June, 1993: Brazil

[in English]
23 June, 1993

This is my first trip to the Amazon. The plan is to drive to the northern Amazon and work somewhere in the vicinity of Boa Vista, Roraima, Brazil. After about 9 days in Manaus, Amazonas, Brazil getting permits and transportation in order, we finally left Manaus today and headed north. The trip includes me (Pete Zani…23-year-old graduate student at the University of Oklahoma), Drs. Laurie Vitt and Jan Caldwell (faculty at Oklahoma), fellow grad student, Robin, and Odjlion (not quite sure how to spell his name), a Brazilian helping us along the trip to get to Roraima.

This morning we left Manaus and are travelling on the Trans-Amazon Highway, which is better described as a mudhole at this time of year. Lunch proved to be interesting. It included mystery pork, which we think was some kidney. We kept noticing and pointing out arteries, etc and almost made Robin sick. There was some intestine in there as well. I’ve had better meals for sure.

Later we were on the highway when we came up a traffic jam. An 18-wheeler was stuck in a mudhole and then broke down. Two trucks tried to pull it out, but with no success. As it was getting dark, we decided just to sleep there in traffic. We pulled the truck [Toyota Hilux] sideways behind a larger truck in front of us, strung three hammocks between the back of that truck and the door post of the Toyota, and covered it with a tarp to stay dry. Laurie, Ojlion, and I slept in the hammocks while Jan and Robin slept in the front and back seats of the truck. [In retrospect, this turned out to be one of my more memorable nights in the field….sleeping on the Trans-Amazon Highway!]

At about 11:30 pm a car drove up and thought we were the problem. They were mad because we were parked sideways in the road and they wanted to get by. We waved them on and told them to go forward and look for themselves. They eventually drove around us and tried to drive around the stuck truck in front of us and got royally stuck in the mud. All night long cars would pull up, walk forward to see what the delay was, see us, get mad at us blocking traffic before realizing we weren’t the problem after all. In the middle of the night, a bus arrived in the growing line of backed up traffic, which meant everyone on the bus had to walk up to see what was going on. Interesting perhaps, but not the best night of sleep ever.

Previous:
19-22 June, 1993

Next:
24 June, 1993
.
.
.
[em português]
23 de junho de 1993

Esta é minha primeira viagem à Amazônia. O plano é dirigir até o norte da Amazônia e trabalhar em algum lugar próximo a Boa Vista, Roraima, Brasil. Depois de cerca de 9 dias em Manaus, Amazonas, Brasil, obtendo licenças e transporte em ordem, finalmente saímos de Manaus hoje e rumamos para o norte. A viagem inclui eu (Pete Zani… estudante de pós-graduação de 23 anos na Universidade de Oklahoma), os drs. Laurie Vitt e Jan Caldwell (professor em Oklahoma), colega de pós-graduação, Robin, e Odjlion (não sei bem como se escreve o nome), um brasileiro que nos ajudou na viagem para chegar a Roraima.

Hoje pela manhã saímos de Manaus e estamos viajando pela Rodovia Transamazônica, que nesta época do ano é melhor descrita como um lamaçal. O almoço revelou-se interessante. Incluía carne de porco misteriosa, que achamos ser algum rim. Continuamos notando e apontando artérias, etc. e quase deixamos Robin doente. Havia algum intestino lá também. Com certeza comi refeições melhores.

Mais tarde, estávamos na estrada quando nos deparamos com um engarrafamento. Um caminhão de 18 rodas ficou preso em um lamaçal e quebrou. Dois caminhões tentaram retirá-lo, mas sem sucesso. Como estava escurecendo, decidimos apenas dormir ali no trânsito. Paramos o caminhão [Toyota Hilux] de lado, atrás de um caminhão maior à nossa frente, amarramos três redes entre a traseira daquele caminhão e o batente da porta do Toyota e o cobrimos com uma lona para ficar seco. Laurie, Ojlion e eu dormíamos nas redes enquanto Jan e Robin dormiam nos bancos dianteiros e traseiros da caminhonete. [Em retrospecto, esta acabou sendo uma das minhas noites mais memoráveis no campo….dormindo na Rodovia Transamazônica!]

Por volta das 23h30, um carro apareceu e pensou que éramos o problema. Eles ficaram bravos porque estávamos estacionados de lado na estrada e eles queriam passar. Nós acenamos para eles e lhes dissemos para irem em frente e procurarem por si mesmos. Eles finalmente nos contornaram e tentaram contornar o caminhão preso à nossa frente e ficaram presos na lama. Durante toda a noite, os carros paravam, avançavam para ver qual era o atraso, nos viam, ficavam bravos por bloquearmos o trânsito antes de perceber que, afinal, não éramos o problema. No meio da noite, um ônibus chegou na crescente fila de trânsito congestionado, o que significava que todos no ônibus tiveram que subir para ver o que estava acontecendo. Talvez interessante, mas não foi a melhor noite de sono de todas.

Anterior:
19-22 de junho de 1993

Próximo:
24 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
23 de junio de 1993

Este es mi primer viaje al Amazonas. El plan es conducir hasta el norte del Amazonas y trabajar en algún lugar cercano a Boa Vista, Roraima, Brasil. Después de aproximadamente 9 días en Manaus, Amazonas, Brasil, obteniendo permisos y transporte en orden, finalmente salimos de Manaus hoy y nos dirigimos al norte. El viaje me incluye a mí (Pete Zani… estudiante de posgrado de 23 años de la Universidad de Oklahoma), los Dres. Laurie Vitt y Jan Caldwell (profesores de Oklahoma), su compañero de posgrado, Robin, y Odjlion (no estoy muy seguro de cómo escribir su nombre), un brasileño que nos ayudó en el viaje para llegar a Roraima.

Esta mañana salimos de Manaos y viajamos por la Carretera Transamazónica, que en esta época del año se describe mejor como un lodo. El almuerzo resultó ser interesante. Incluía carne de cerdo misteriosa, que creemos que era un riñón. Seguimos notando y señalando arterias, etc. y casi enfermamos a Robin. También había algo de intestino allí. Seguramente he comido mejores.

Más tarde estábamos en la autopista cuando nos encontramos con un atasco. Un camión de 18 ruedas quedó atrapado en un lodo y luego se averió. Dos camiones intentaron sacarlo, pero sin éxito. Como oscurecía, decidimos simplemente dormir allí en medio del tráfico. Colocamos el camión [Toyota Hilux] de lado detrás de un camión más grande frente a nosotros, colgamos tres hamacas entre la parte trasera de ese camión y el poste de la puerta del Toyota, y lo cubrimos con una lona para mantenernos secos. Laurie, Ojlion y yo dormíamos en las hamacas mientras Jan y Robin dormían en los asientos delanteros y traseros de la camioneta. [En retrospectiva, esta resultó ser una de mis noches más memorables en el campo... ¡dormir en la Carretera Transamazónica!]

Alrededor de las 23:30 llegó un coche y pensó que el problema éramos nosotros. Se enfadaron porque estábamos aparcados de lado en la carretera y querían pasar. Les hicimos señas y les dijimos que siguieran adelante y buscaran por sí mismos. Finalmente nos rodearon y trataron de rodear el camión atascado frente a nosotros y quedaron realmente atrapados en el barro. Durante toda la noche los autos se detenían, caminaban hacia adelante para ver cuál era el retraso, nos veían, se enojaban con nosotros bloqueando el tráfico antes de darnos cuenta de que, después de todo, no éramos el problema. En medio de la noche, un autobús llegó en medio de la creciente fila de tráfico atascado, lo que significó que todos en el autobús tuvieron que acercarse para ver qué estaba pasando. Quizás sea interesante, pero no fue la mejor noche de sueño de mi vida.

Anterior:
19-22 de junio de 1993

Próximo:
24 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
23 juin 1993

C'est mon premier voyage en Amazonie. Le plan est de se rendre dans le nord de l'Amazonie et de travailler quelque part à proximité de Boa Vista, Roraima, au Brésil. Après environ 9 jours à Manaus, Amazonas, Brésil pour obtenir les permis et le transport en ordre, nous avons finalement quitté Manaus aujourd'hui et nous sommes dirigés vers le nord. Le voyage comprend moi (Pete Zani… étudiant diplômé de 23 ans à l'Université d'Oklahoma), les Drs. Laurie Vitt et Jan Caldwell (professeur à Oklahoma), un autre étudiant diplômé, Robin, et Odjlion (ne sachant pas trop comment épeler son nom), un Brésilien nous aidant tout au long du voyage pour nous rendre à Roraima.

Ce matin, nous avons quitté Manaus et empruntons la route transamazonienne, qui est mieux décrite comme un trou de boue à cette époque de l'année. Le déjeuner s'est avéré intéressant. Il comprenait du porc mystérieux, que nous pensons être un rein. Nous avons continué à remarquer et à signaler les artères, etc. et avons presque rendu Robin malade. Il y avait aussi des intestins dedans. J'ai certainement eu de meilleurs repas.

Plus tard, nous étions sur l'autoroute lorsque nous sommes tombés sur un embouteillage. Un 18 roues s'est retrouvé coincé dans un trou de boue puis est tombé en panne. Deux camions ont tenté de l'extraire, mais sans succès. Comme il commençait à faire nuit, nous avons décidé de dormir là, dans les embouteillages. Nous avons tiré le camion [Toyota Hilux] latéralement derrière un camion plus gros devant nous, avons suspendu trois hamacs entre l'arrière de ce camion et le montant de la porte de la Toyota et l'avons recouvert d'une bâche pour rester au sec. Laurie, Ojlion et moi avons dormi dans les hamacs tandis que Jan et Robin dormaient sur les sièges avant et arrière du camion. [Rétrospectivement, cela s'est avéré être l'une de mes nuits les plus mémorables sur le terrain… dormir sur l'autoroute transamazonienne !]

Vers 23h30, une voiture est arrivée et a pensé que nous étions le problème. Ils étaient en colère parce que nous étions garés sur le côté de la route et ils voulaient s'en sortir. Nous leur avons fait signe de continuer et leur avons dit d'avancer et de se chercher eux-mêmes. Ils ont fini par nous contourner et ont essayé de contourner le camion coincé devant nous et se sont retrouvés royalement coincés dans la boue. Toute la nuit, les voitures s'arrêtaient, avançaient pour voir quel était le retard, nous voyaient, se fâchaient contre nous bloquant la circulation avant de réaliser que nous n'étions pas le problème après tout. Au milieu de la nuit, un bus est arrivé dans la file croissante de bouchons de circulation, ce qui a obligé tout le monde à bord du bus à marcher pour voir ce qui se passait. Intéressant peut-être, mais pas la meilleure nuit de sommeil de tous les temps.

Précédent:
19-22 juin 1993

Suivant:
24 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
23 juni 1993

Dit is mijn eerste reis naar de Amazone. Het plan is om naar het noordelijke Amazonegebied te rijden en ergens in de buurt van Boa Vista, Roraima, Brazilië te werken. Na ongeveer 9 dagen in Manaus, Amazonas, Brazilië om de vergunningen en het transport in orde te krijgen, hebben we vandaag eindelijk Manaus verlaten en zijn we naar het noorden vertrokken. De reis omvat mij (Pete Zani…23-jarige afgestudeerde student aan de Universiteit van Oklahoma), Drs. Laurie Vitt en Jan Caldwell (faculteit van Oklahoma), medestudent Robin, en Odjlion (niet helemaal zeker hoe hij zijn naam moet spellen), een Braziliaan die ons helpt tijdens de reis naar Roraima.

Vanochtend hebben we Manaus verlaten en rijden over de Trans-Amazon Highway, die in deze tijd van het jaar beter te omschrijven is als een modderpoel. De lunch bleek interessant. Het bevatte mysterieus varkensvlees, waarvan we denken dat het een nier was. We bleven slagaders opmerken en aanwijzen, enz., waardoor Robin bijna ziek werd. Er zat ook een stukje darm in. Ik heb zeker betere maaltijden gehad.

Later waren we op de snelweg toen we een file tegenkwamen. Een 18-wieler kwam vast te zitten in een modderpoel en kreeg vervolgens pech. Twee vrachtwagens probeerden het voertuig eruit te trekken, maar zonder succes. Omdat het donker werd, besloten we daar maar in het verkeer te slapen. We trokken de vrachtwagen [Toyota Hilux] zijwaarts achter een grotere vrachtwagen voor ons, spanden drie hangmatten tussen de achterkant van die vrachtwagen en de deurpost van de Toyota, en bedekten hem met een zeildoek om droog te blijven. Laurie, Ojlion en ik sliepen in de hangmatten, terwijl Jan en Robin op de voor- en achterbank van de vrachtwagen sliepen. [Achteraf bleek dit een van mijn meest memorabele nachten in het veld te zijn….slapen op de Trans-Amazon Highway!]

Rond 23.30 uur kwam er een auto aanrijden die dacht dat wij het probleem waren. Ze waren boos omdat we dwars op de weg geparkeerd stonden en ze wilden langskomen. We zwaaiden ze verder en zeiden dat ze verder moesten gaan en zelf op zoek moesten gaan. Ze reden uiteindelijk om ons heen en probeerden om de vastzittende vrachtwagen voor ons heen te rijden en kwamen royaal vast te zitten in de modder. De hele nacht stopten er auto's, die naar voren liepen om te zien wat de vertraging was, ons zagen, boos werden omdat we het verkeer blokkeerden voordat ze zich realiseerden dat wij toch niet het probleem waren. Midden in de nacht arriveerde er een bus in de groeiende rij fileverkeer, wat betekende dat iedereen in de bus naar boven moest lopen om te zien wat er aan de hand was. Interessant misschien, maar niet de beste nachtrust ooit.

Vorig:
19-22 juni 1993

Volgende:
24 juni 1993

Posted on January 18, 2024 02:29 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

24 June, 1993: Brazil

[in English]
24 June, 1993

By morning all the people were walking up to see what was going on. Of course, they’d stop and gawk at the weirdos camping on the Trans-Amazon Highway. Eventually, a bus pulled up on the far side of the stuck truck and used that bus to pull the stuck truck through. The truck in front of us (the one we had previously tied our hammocks to) tried to go through and got stuck as well. Of course, it took another hour to get that truck unstuck.

When they finally got that second truck out, we tried to make it through. The mudhole turned out to be about 2 or 3 meters deep with steep Amazonian clay walled on either side. There were 6 or 8 guys sitting on the wall of the rutted mudhole. Despite 4-wheel drive we were just about to get bogged down and royally stuck as well when several men jumped down and gave us a push. We shot out the other side and never looked back. We drove on as other cars began to make their way through. There was one other real mud hole, but we made it through no problems. The rest of the trip was very bumpy and muddy and not very pleasant, but passed without incident.

We did stop on the equator to have pictures taken at 60°38’45”W according to the GPS we had. By nightfall we were at Caracaraí, a small town south of Boa Vista, Roraima, and north of Manaus (~600 km).

On the entire trip to Caracaraí we caught two snakes out on the road: a Pseustes (currently Phrynonax) and a vine snake (Oxybelis). The Pseustes bit Laurie and caused him to bleed for quite a long time, which made him remark that the saliva may contain some anti-coagulating agents.

Previous:
23 June, 1993

Next:
25 June, 1993
.
.
.
[em português]
24 de junho de 1993

Pela manhã, todas as pessoas estavam se aproximando para ver o que estava acontecendo. Claro, eles parariam e ficariam boquiabertos com os esquisitos acampados na Rodovia Transamazônica. Eventualmente, um ônibus parou do outro lado do caminhão preso e usou esse ônibus para puxar o caminhão preso. O caminhão que estava à nossa frente (aquele onde havíamos amarrado nossas redes anteriormente) tentou passar e também ficou preso. Claro, demorou mais uma hora para destravar o caminhão.

Quando finalmente tiraram o segundo caminhão, tentamos passar. O buraco de lama tinha cerca de 2 ou 3 metros de profundidade, com paredes íngremes de argila amazônica em ambos os lados. Havia 6 ou 8 caras sentados na parede do lamaçal esburacado. Apesar da tração nas 4 rodas, estávamos prestes a ficar atolados e presos também quando vários homens pularam e nos deram um empurrão. Saímos do outro lado e nunca mais olhamos para trás. Seguimos em frente enquanto outros carros começavam a passar. Havia outro buraco de lama real, mas não tivemos problemas. O resto da viagem foi muito acidentado e lamacento e não muito agradável, mas transcorreu sem incidentes.

Paramos no equador para tirar fotos a 60°38’45”W de acordo com o GPS que tínhamos. Ao cair da noite estávamos em Caracaraí, uma pequena cidade ao sul de Boa Vista, Roraima, e ao norte de Manaus (~600 km).

Durante toda a viagem até Caracaraí pegamos duas cobras na estrada: uma Pseustes (atualmente Phrynonax) e uma cobra trepadeira (Oxybelis). O Pseustes mordeu Laurie e fez com que ele sangrasse por um longo tempo, o que o fez comentar que a saliva pode conter alguns agentes anticoagulantes.

Anterior:
23 de junho de 1993

Próximo:
25 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
24 de junio de 1993

Por la mañana toda la gente se acercó para ver qué estaba pasando. Por supuesto, se detenían y miraban boquiabiertos a los bichos raros que acampaban en la autopista Transamazónica. Finalmente, un autobús se detuvo al otro lado del camión atascado y usó ese autobús para sacar el camión atascado. El camión que iba delante de nosotros (al que previamente habíamos atado nuestras hamacas) intentó pasar y también se quedó atascado. Por supuesto, tomó otra hora despegar el camión.

Cuando finalmente sacaron el segundo camión, intentamos pasar. El lodo resultó tener unos 2 o 3 metros de profundidad y paredes empinadas de arcilla amazónica a ambos lados. Había 6 u 8 tipos sentados en la pared del lodazal lleno de baches. A pesar de la tracción en las 4 ruedas, estábamos a punto de quedarnos atascados y atascados cuando varios hombres saltaron y nos dieron un empujón. Salimos disparados por el otro lado y nunca miramos atrás. Seguimos adelante mientras otros coches empezaban a abrirse paso. Había otro verdadero agujero de barro, pero lo superamos sin problemas. El resto del viaje fue muy accidentado y embarrado y no muy agradable, pero transcurrió sin incidentes.

Nos detuvimos en el ecuador para tomar fotografías a 60°38’45”W según el GPS que teníamos. Al caer la noche estábamos en Caracaraí, un pequeño pueblo al sur de Boa Vista, Roraima y al norte de Manaos (~600 km).

En todo el viaje a Caracaraí atrapamos dos serpientes en el camino: una Pseustes (actualmente Phrynonax) y una culebra de liana (Oxybelis). El Pseustes mordió a Laurie y le hizo sangrar durante bastante tiempo, lo que le hizo comentar que la saliva puede contener algunos agentes anticoagulantes.

Anterior:
23 de junio de 1993

Próximo:
25 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
24 juin 1993

Le matin, tout le monde marchait pour voir ce qui se passait. Bien sûr, ils s’arrêteraient et regarderaient les cinglés qui campaient sur la route transamazonienne. Finalement, un bus s'est arrêté de l'autre côté du camion coincé et a utilisé ce bus pour faire passer le camion coincé. Le camion devant nous (celui auquel nous avions auparavant attaché nos hamacs) a tenté de passer et s'est également retrouvé coincé. Bien sûr, il a fallu encore une heure pour débloquer ce camion.

Quand ils ont finalement fait sortir le deuxième camion, nous avons essayé de passer. Le trou de boue s'est avéré avoir une profondeur d'environ 2 ou 3 mètres, avec des parois d'argile amazonienne abruptes de chaque côté. Il y avait 6 ou 8 gars assis sur le mur du trou de boue défoncé. Malgré les 4 roues motrices, nous étions sur le point de nous enliser et de nous retrouver royalement coincés également lorsque plusieurs hommes ont sauté et nous ont poussés. Nous avons tiré de l’autre côté et n’avons jamais regardé en arrière. Nous avons continué notre route tandis que d'autres voitures commençaient à nous frayer un chemin. Il y avait un autre véritable trou de boue, mais nous y sommes parvenus sans problème. Le reste du voyage a été très cahoteux et boueux et peu agréable, mais s'est déroulé sans incident.

Nous nous sommes arrêtés à l’équateur pour prendre des photos à 60°38’45”W selon le GPS dont nous disposions. A la tombée de la nuit nous étions à Caracaraí, une petite ville au sud de Boa Vista, Roraima, et au nord de Manaus (~600 km).

Pendant tout le voyage jusqu'à Caracaraí, nous avons attrapé deux serpents sur la route : un Pseustes (actuellement Phrynonax) et un serpent de vigne (Oxybelis). Le Pseuste mordit Laurie et le fit saigner assez longtemps, ce qui lui fit remarquer que la salive pouvait contenir des agents anticoagulants.

Précédent:
23 juin 1993

Suivant:
25 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
24 juni 1993

Tegen de ochtend kwamen alle mensen naar boven om te kijken wat er aan de hand was. Natuurlijk stopten ze en staarden naar de gekken die op de Trans-Amazon Highway kampeerden. Uiteindelijk stopte een bus aan de andere kant van de vastzittende vrachtwagen en gebruikte die bus om de vastzittende vrachtwagen erdoorheen te trekken. De vrachtwagen voor ons (waar we eerder onze hangmatten aan hadden vastgebonden) probeerde er doorheen te rijden en kwam ook vast te zitten. Natuurlijk duurde het nog een uur om die vrachtwagen los te krijgen.

Toen ze eindelijk die tweede vrachtwagen eruit kregen, probeerden we erdoorheen te komen. Het modderpoel bleek ongeveer 2 tot 3 meter diep te zijn, met aan weerszijden steile kleiwanden uit het Amazonegebied. Er zaten zes of acht mannen op de muur van de modderpoel. Ondanks de vierwielaandrijving stonden we op het punt vast te lopen en ook nog eens royaal vast te zitten toen verschillende mannen naar beneden sprongen en ons een duwtje gaven. We schoten de andere kant uit en keken nooit achterom. We reden verder terwijl andere auto's zich een weg baanden. Er was nog een echte modderpoel, maar daar kwamen we zonder problemen doorheen. De rest van de reis was erg hobbelig en modderig en niet erg prettig, maar verliep zonder incidenten.

We stopten wel op de evenaar om foto’s te laten maken op 60°38’45”W volgens de GPS die we hadden. Tegen de avond waren we in Caracaraí, een klein stadje ten zuiden van Boa Vista, Roraima en ten noorden van Manaus (~600 km).

Tijdens de hele reis naar Caracaraí vingen we twee slangen op de weg: een Pseustes (momenteel Phrynonax) en een wijnstokslang (Oxybelis). De Pseustes beet Laurie en zorgde ervoor dat hij een hele tijd bloedde, waardoor hij opmerkte dat het speeksel mogelijk antistollingsmiddelen bevatte.

Vorig:
23 juni 1993

Volgende:
25 juni 1993

Posted on January 18, 2024 02:56 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

January 19, 2024

25 June, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
25 June, 1993

Now that we’ve arrived in northern Brazil, we set out to find a suitable site to work. Laurie and Jan had specific ideas of the type of forest they were looking for. We talked to a guy at IBAMA who gave us several areas to look at. We drove out on these old dirt roads and didn’t see much until we went down the military road 10 km North from Caracaraí, which led to the Rio Ajapurí. Unlike a lot of the pasture-land in the area, the forest looked semi-intact, which is what Laurie and Jan were looking for. On the far side of the river is a Yanomami Reserve. This river is part of the Rio Branco drainage, which we crossed on ferry on the way to Caracaraí and runs right next to that town.

Down by the river we met a local ranch owner, who after some conversation, agreed to let us use his land to collect on. He was even nice enough to let us use an unused building at the fazenda, which is 40-50 km west of Caracaraí. The owner even arranged to have a woman cook for us, all free of charge. The best part is there is some nice forest that backs up to the property. It looks fairly promising. Since we arranged all of this before lunch, we spent the afternoon looking around a cerrado-type area we passed just outside of town. In this area we found some Bufo granulosus (currently Rhinella granulosa), a Pseudoboa, and some tadpoles.

That night we went out driving the roads. We caught several snakes (Leptodeira, Leptophis), a road-killed amphisbaenian, and many frogs (Bufo [=Rhinella], Leptodactylus, Hyla and others).

Laurie (as we approached restaurant for lunch): “That food is good.”
Robin: “How can you tell?”
Laurie: ‘Nobody appears to be getting sick.’

Of course, lunch was carne de sol, which is meat salted and hung in the sun to dry. As Laurie warned, the bacteria load can be quite high, so there’s usually a digestive cost to this adventure. This is especially true in the wet season when the meat doesn’t quite dry right. Indigestion is just the start. Quite the experience. It was super salty, which is probably the only thing I didn’t like about it. However, I kept tasting it well until the next day. Yuck. Unfortunately, the digestive upset was such that I had to take Imosec to feel better. Moral of the story: immediate sickness from a sketchy meal should not be expected.

Previous:
24 June, 1993

Next:
26 June, 1993
.
.
.
[em português]
25 de junho de 1993

Agora que chegamos ao Norte do Brasil, partimos em busca de um local adequado para trabalhar. Laurie e Jan tinham ideias específicas sobre o tipo de floresta que procuravam. Conversamos com um cara do IBAMA que nos deu diversas áreas para analisarmos. Seguimos por essas velhas estradas de terra e não vimos muita coisa até descermos pela estrada militar, 10 km ao norte de Caracaraí, que levava ao Rio Ajapurí. Ao contrário de muitas pastagens da região, a floresta parecia semi-intacta, que era o que Laurie e Jan procuravam. Do outro lado do rio fica uma Reserva Yanomami. Esse rio faz parte da drenagem do Rio Branco, que atravessamos de balsa a caminho de Caracaraí e passa bem próximo àquela cidade.

Perto do rio, encontramos um proprietário de uma fazenda local que, após alguma conversa, concordou em nos deixar usar suas terras para coleta. Ele foi até gentil o suficiente para nos deixar usar um prédio não utilizado na fazenda, que fica entre 40 e 50 km a oeste de Caracaraí. O proprietário até providenciou para que uma mulher cozinhasse para nós, tudo de graça. A melhor parte é que há uma bela floresta que dá acesso à propriedade. Parece bastante promissor. Como combinamos tudo isso antes do almoço, passamos a tarde olhando uma área tipo cerrado pela qual passamos nos arredores da cidade. Nesta área encontramos alguns Bufo granulosus (atualmente Rhinella granulosa), uma Pseudoboa e alguns girinos.

Naquela noite saímos dirigindo pelas estradas. Capturamos várias cobras (Leptodeira, Leptophis), um anfisbeno atropelado e muitos sapos (Bufo [=Rhinella], Leptodactylus, Hyla e outros).

Laurie (quando nos aproximamos do restaurante para almoçar): “Essa comida é boa.”
Robin: “Como você pode saber?”
Laurie: ‘Ninguém parece estar ficando doente.’

Claro, o almoço foi carne de sol, que é carne salgada e pendurada ao sol para secar. Como Laurie alertou, a carga de bactérias pode ser bastante elevada, por isso esta aventura normalmente tem um custo digestivo. Isto é especialmente verdadeiro na estação chuvosa, quando a carne não seca bem. A indigestão é apenas o começo. Bastante experiência. Estava super salgado, o que provavelmente é a única coisa que não gostei nele. Porém, continuei provando bem até o dia seguinte. Que nojo. Infelizmente, o problema digestivo foi tal que tive que tomar Imosec para me sentir melhor. Moral da história: não se deve esperar enjôo imediato devido a uma refeição incompleta.

Anterior:
24 de junho de 1993

Próximo:
26 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
25 de junio de 1993

Ahora que llegamos al norte de Brasil, nos propusimos buscar un sitio adecuado para trabajar. Laurie y Jan tenían ideas concretas sobre el tipo de bosque que buscaban. Hablamos con un chico de IBAMA que nos dio varias áreas para analizar. Condujimos por estos viejos caminos de tierra y no vimos mucho hasta que bajamos por el camino militar 10 km al norte de Caracaraí, que conducía al río Ajapurí. A diferencia de muchos de los pastizales de la zona, el bosque parecía semiintacto, que es lo que buscaban Laurie y Jan. Al otro lado del río hay una reserva yanomami. Este río forma parte de la cuenca del Río Branco, que cruzamos en ferry camino a Caracaraí y pasa justo al lado de ese pueblo.

Junto al río nos encontramos con el dueño de un rancho local, quien después de conversar un poco, accedió a dejarnos usar su tierra para recolectar. Incluso fue lo suficientemente amable como para dejarnos usar un edificio en desuso en la hacienda, que está a 40-50 km al oeste de Caracaraí. El propietario incluso consiguió que una mujer cocinara para nosotros, todo de forma gratuita. La mejor parte es que hay un bonito bosque detrás de la propiedad. Parece bastante prometedor. Como organizamos todo esto antes del almuerzo, pasamos la tarde mirando un área tipo cerrado que pasamos en las afueras de la ciudad. En esta zona encontramos algunos Bufo granulosus (actualmente Rhinella granulosa), una Pseudoboa y algunos renacuajos.

Esa noche salimos manejando por las carreteras. Capturamos varias serpientes (Leptodeira, Leptophis), un anfisbeno atropellado en la carretera y muchas ranas (Bufo [=Rhinella], Leptodactylus, Hyla y otros).

Laurie (mientras nos acercábamos al restaurante para almorzar): “Esa comida es buena”.
Robin: "¿Cómo puedes saberlo?"
Laurie: "Nadie parece estar enfermo".

Por supuesto, el almuerzo fue carne de sol, que es carne salada y colgada al sol para que se seque. Como advirtió Laurie, la carga bacteriana puede ser bastante alta, por lo que esta aventura suele tener un costo digestivo. Esto es especialmente cierto en la temporada de lluvias, cuando la carne no se seca bien. La indigestión es sólo el comienzo. Toda una experiencia. Estaba súper salado, que probablemente sea lo único que no me gustó. Sin embargo, seguí probándolo bien hasta el día siguiente. Qué asco. Desgraciadamente, el malestar digestivo fue tal que tuve que tomar Imosec para sentirme mejor. Moraleja de la historia: no se debe esperar una enfermedad inmediata por una comida incompleta.

Anterior:
24 de junio de 1993

Próximo:
26 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
25 juin 1993

Maintenant que nous sommes arrivés dans le nord du Brésil, nous partons à la recherche d’un site adapté pour travailler. Laurie et Jan avaient des idées précises sur le type de forêt qu'ils recherchaient. Nous avons parlé à un gars d'IBAMA qui nous a donné plusieurs domaines à examiner. Nous sommes partis sur ces vieux chemins de terre et n’avons pas vu grand-chose jusqu’à ce que nous empruntions la route militaire à 10 km au nord de Caracaraí, qui menait au Rio Ajapurí. Contrairement à la plupart des pâturages de la région, la forêt semblait semi-intacte, ce que recherchaient Laurie et Jan. De l’autre côté de la rivière se trouve une réserve Yanomami. Cette rivière fait partie du bassin versant du Rio Branco, que nous avons traversé en ferry en direction de Caracaraí et qui passe juste à côté de cette ville.

Au bord de la rivière, nous avons rencontré un propriétaire de ranch local qui, après quelques conversations, a accepté de nous laisser utiliser ses terres pour collecter des fonds. Il a même eu la gentillesse de nous laisser utiliser un bâtiment inutilisé de la fazenda, située à 40-50 km à l'ouest de Caracaraí. Le propriétaire s'est même arrangé pour qu'une femme cuisine pour nous, le tout gratuitement. Le meilleur, c'est qu'il y a une belle forêt adossé à la propriété. Cela semble assez prometteur. Comme nous avions organisé tout cela avant le déjeuner, nous avons passé l'après-midi à explorer une zone de type cerrado que nous avons traversée juste à l'extérieur de la ville. Dans cette zone, nous avons trouvé du Bufo granulosus (actuellement Rhinella granulosa), un Pseudoboa et quelques têtards.

Cette nuit-là, nous sommes sortis sur les routes. Nous avons attrapé plusieurs serpents (Leptodeira, Leptophis), un amphisbénien tué par la route et de nombreuses grenouilles (Bufo [=Rhinella], Leptodactylus, Hyla et autres).

Laurie (alors que nous nous approchions du restaurant pour le déjeuner) : "Cette nourriture est bonne."
Robin : "Comment peux-tu le savoir ?"
Laurie : « Personne ne semble tomber malade. »

Bien sûr, le déjeuner était de la carne de sol, c'est-à-dire de la viande salée et suspendue au soleil pour sécher. Comme Laurie l’a prévenu, la charge bactérienne peut être assez élevée, donc cette aventure a généralement un coût digestif. Cela est particulièrement vrai pendant la saison des pluies, lorsque la viande ne sèche pas complètement. L'indigestion n'est que le début. Toute une expérience. C’était super salé, c’est probablement la seule chose que je n’ai pas aimée. Cependant, j'ai continué à bien le déguster jusqu'au lendemain. Beurk. Malheureusement, les troubles digestifs étaient tels que j'ai dû prendre Imosec pour me sentir mieux. Moralité de l’histoire : il ne faut pas s’attendre à une maladie immédiate suite à un repas sommaire.

Précédent:
24 juin 1993

Suivant:
26 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
25 juni 1993

Nu we in het noorden van Brazilië zijn aangekomen, zijn we op zoek gegaan naar een geschikte locatie om te werken. Laurie en Jan hadden specifieke ideeën over het soort bos dat ze zochten. We spraken met een man bij IBAMA die ons verschillende gebieden gaf om naar te kijken. We reden over deze oude onverharde wegen en zagen niet veel totdat we 10 km ten noorden van Caracaraí de militaire weg afdaalden, die naar de Rio Ajapurí leidde. In tegenstelling tot veel van de weilanden in de omgeving zag het bos er semi-intact uit, en dat is waar Laurie en Jan naar op zoek waren. Aan de andere kant van de rivier ligt een Yanomami-reservaat. Deze rivier maakt deel uit van de Rio Branco-afwatering, die we op weg naar Caracaraí met de veerboot zijn overgestoken en vlak naast die stad loopt.

Beneden bij de rivier ontmoetten we een plaatselijke rancheigenaar, die na een gesprek ermee instemde ons zijn land te laten gebruiken om geld in te zamelen. Hij was zelfs aardig genoeg om ons een ongebruikt gebouw aan de fazenda, 40-50 km ten westen van Caracaraí, te laten gebruiken. De eigenaar regelde zelfs dat een vrouw gratis voor ons kookte. Het beste deel is dat er een mooi bos is dat grenst aan het pand. Het ziet er redelijk veelbelovend uit. Omdat we dit allemaal vóór de lunch hadden geregeld, brachten we de middag door met rondkijken in een cerrado-achtig gebied dat we net buiten de stad passeerden. In dit gebied vonden we enkele Bufo granulosus (momenteel Rhinella granulosa), een Pseudoboa, en enkele kikkervisjes.

Die avond gingen we op pad over de wegen. We hebben verschillende slangen gevangen (Leptodeira, Leptophis), een door de weg gedode amphisbaeniaan, en veel kikkers (Bufo [=Rhinella], Leptodactylus, Hyla en anderen).

Laurie (toen we het restaurant naderden voor de lunch): “Dat eten is goed.”
Robin: “Hoe weet je dat?”
Laurie: ‘Niemand lijkt ziek te worden.’

Natuurlijk was de lunch carne de sol, dat is gezouten vlees dat in de zon wordt gehangen om te drogen. Zoals Laurie waarschuwde, kan de hoeveelheid bacteriën behoorlijk hoog zijn, dus er zijn meestal kosten aan dit avontuur verbonden. Dit geldt vooral in het natte seizoen, wanneer het vlees niet helemaal goed droogt. Indigestie is nog maar het begin. Een hele ervaring. Het was superzout, wat waarschijnlijk het enige is dat ik er niet lekker aan vond. Toch bleef ik het tot de volgende dag goed proeven. Bah. Helaas was de spijsvertering zo verstoord dat ik Imosec moest gebruiken om me beter te voelen. Moraal van het verhaal: onmiddellijke ziekte door een schetsmatige maaltijd mag niet worden verwacht.

Vorig:
24 juni 1993

Volgende:
26 juni 1993

Posted on January 19, 2024 01:33 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

26 June, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
26 June, 1993

Today we drove out to those granitic outcroppings near Caracaraí, which are uplifted as part of the Guianan Shield. There were hundreds of Tropidurus hispidus and some Ameiva ameiva everywhere. We walked around some edge habitat and saw what seemed like billions of Ameiva. I think it would be a good place to examine sun effects on thermoregulation in warm tropical lizards. I’m really excited about doing a little study on the thermoregulation of Tropidurus on the rocky outcroppings near here.

POST-SCRIPT: I was right, the granite outcropping was a neat place to study and eventually we published this paper from those efforts.

After lunch, we (Laurie and I) drove out to the savannah and tore through some termite mounds with our four-pronged potato rakes (handle cut off for portability). We only caught one Kentropyx striatus and several Bufo (=Rhinella). Not very exciting. Oh yeah, Laurie and I went through stumps by the rocky outcroppings and found three Leptodeira and five or six geckos (Hemidactylus). These geckos may or may not be different from what’s on our hotel.

POST-SCRIPT: turns out these were different. Hemidactylus palaichthus, the native, was in the stumps while H. mabouia, the non-native, was on the buildings.

After dinner we did a little road driving. We found some frogs: Scinax ruber and a microhylid (Elachistocleis). We also go one snake (Oxyrhopus). I can’t wait to get out to the ranch and set up tomorrow! It’s so nice to unpack and actually begin to work for a change. I’m ready to get down and dirty.

Previous:
25 June, 1993

Next:
27 June, 1993
.
.
.
[em português]
26 de junho de 1993

Hoje fomos até aqueles afloramentos graníticos próximos a Caracaraí, que são erguidos como parte do Escudo das Guianas. Havia centenas de Tropidurus hispidus e alguns Ameiva ameiva por toda parte. Caminhamos por algum habitat periférico e vimos o que pareciam ser bilhões de Ameiva. Acho que seria um bom lugar para examinar os efeitos do sol na termorregulação em lagartos tropicais quentes. Estou muito animado para fazer um pequeno estudo sobre a termorregulação do Tropidurus nos afloramentos rochosos próximos daqui.

PÓS-SCRIPT: Eu estava certo, o afloramento de granito era um ótimo lugar para estudar e eventualmente publicamos este artigo desses esforços.

Depois do almoço, nós (Laurie e eu) fomos até a savana e destruímos alguns cupinzeiros com nossos ancinhos de batata de quatro pontas (cabo cortado para facilitar o transporte). Capturamos apenas um Kentropyx striatus e vários Bufo (=Rhinella). Não é muito emocionante. Ah, sim, Laurie e eu passamos por tocos perto dos afloramentos rochosos e encontramos três Leptodeira e cinco ou seis lagartixas (Hemidactylus). Essas lagartixas podem ou não ser diferentes das que estão em nosso hotel.

PÓS-SCRIPT: acontece que eram diferentes. Hemidactylus palaichthus, o nativo, estava nos tocos enquanto H. mabouia, o não-nativo, estava nos edifícios.

Depois do jantar, dirigimos um pouco pela estrada. Encontramos alguns sapos: Scinax ruber e um microilídeo (Elachistocleis). Também vamos uma cobra (Oxyrhopus). Mal posso esperar para ir para o rancho e me preparar amanhã! É tão bom desfazer as malas e realmente começar a trabalhar, para variar. Estou pronto para descer e me sujar.

Anterior:
25 de junho de 1993

Próximo:
27 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
26 de junio de 1993

Hoy nos dirigimos a esos afloramientos graníticos cerca de Caracaraí, que se levantan como parte del Escudo Guayanés. Había cientos de Tropidurus hispidus y algunos Ameiva ameiva por todas partes. Caminamos por un hábitat periférico y vimos lo que parecían miles de millones de Ameiva. Creo que sería un buen lugar para examinar los efectos del sol sobre la termorregulación en lagartos tropicales cálidos. Tengo muchas ganas de hacer un pequeño estudio sobre la termorregulación de Tropidurus en los afloramientos rocosos cercanos a aquí.

POST-SCRIPT: Tenía razón, el afloramiento de granito era un buen lugar para estudiar y finalmente publicamos este artículo de esos esfuerzos.

Después del almuerzo, nosotros (Laurie y yo) condujimos hasta la sabana y atravesamos algunos montículos de termitas con nuestros rastrillos para patatas de cuatro puntas (el mango se cortó para poder transportarlo). Sólo capturamos un Kentropyx striatus y varios Bufo (=Rhinella). No muy emocionante. Ah, sí, Laurie y yo atravesamos tocones junto a los afloramientos rocosos y encontramos tres Leptodeira y cinco o seis geckos (Hemidactylus). Estos geckos pueden o no ser diferentes de los que hay en nuestro hotel.

POST-SCRIPT: resulta que estos eran diferentes. Hemidactylus palaichthus, el nativo, estaba en los tocones mientras que H. mabouia, el no nativo, estaba en los edificios.

Después de cenar condujimos un poco por la carretera. Encontramos algunas ranas: Scinax ruber y un microhílido (Elachistocleis). También vamos una serpiente (Oxyrhopus). ¡No puedo esperar para salir al rancho y prepararlo mañana! Es muy agradable desempacar y comenzar a trabajar para variar. Estoy listo para ensuciarme.

Anterior:
25 de junio de 1993

Próximo:
27 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
26 juin 1993

Aujourd'hui, nous nous sommes rendus en voiture vers ces affleurements granitiques près de Caracaraí, qui font partie du bouclier guyanais. Il y avait des centaines de Tropidurus hispidus et quelques Ameiva ameiva partout. Nous avons contourné un habitat périphérique et avons vu ce qui semblait être des milliards d'Ameiva. Je pense que ce serait un bon endroit pour examiner les effets du soleil sur la thermorégulation chez les lézards tropicaux chauds. J'ai vraiment hâte de faire une petite étude sur la thermorégulation du Tropidurus sur les affleurements rocheux près d'ici.

POST-SCRIPT : J'avais raison, l'affleurement de granit était un endroit idéal pour étudier et finalement nous avons publié cet article de ces efforts.

Après le déjeuner, nous (Laurie et moi) sommes allés en voiture dans la savane et avons déchiré quelques termitières avec nos râteaux à pommes de terre à quatre dents (poignée coupée pour plus de portabilité). Nous n'avons capturé qu'un seul Kentropyx striatus et plusieurs Bufo (=Rhinella). Pas très excitant. Oh oui, Laurie et moi avons fouillé les souches près des affleurements rocheux et avons trouvé trois Leptodeira et cinq ou six geckos (Hemidactylus). Ces geckos peuvent être différents ou non de ceux de notre hôtel.

POST-SCRIPT : il s'avère que ceux-ci étaient différents. Hemidactylus palaichthus, l'indigène, se trouvait dans les souches tandis que H. mabouia, l'allogène, était sur les immeubles.

Après le dîner, nous avons fait un petit tour en voiture. Nous avons trouvé quelques grenouilles : Scinax ruber et un microhylide (Elachistocleis). Nous allons aussi un serpent (Oxyrhopus). J'ai hâte d'aller au ranch et de m'installer demain ! C’est tellement agréable de déballer et de commencer à travailler pour changer. Je suis prêt à me salir.

Précédent:
25 juin 1993

Suivant:
27 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
26 juni 1993

Vandaag zijn we naar de granieten uitstulpingen bij Caracaraí gereden, die zijn opgetrokken als onderdeel van het Guianan Schild. Er waren overal honderden Tropidurus hispidus en enkele Ameiva ameiva. We liepen rond een randhabitat en zagen wat leek op miljarden Ameiva. Ik denk dat het een goede plek zou zijn om de effecten van de zon op de thermoregulatie bij warme tropische hagedissen te onderzoeken. Ik ben erg enthousiast over het doen van een klein onderzoek naar de thermoregulatie van Tropidurus op de rotsachtige uitstulpingen hier vlakbij.

POSTSCRIPT: Ik had gelijk, de granieten rots was een mooie plek om te bestuderen en uiteindelijk publiceerden we dit artikel van deze inspanningen.

Na de lunch reden wij (Laurie en ik) naar de savanne en scheurden door enkele termietenheuvels met onze viertandige aardappelharken (handvat afgesneden voor draagbaarheid). We vingen slechts één Kentropyx striatus en verschillende Bufo (=Rhinella). Niet erg spannend. Oh ja, Laurie en ik gingen door stronken bij de rotsuitstulpingen en vonden drie Leptodeira en vijf of zes gekko's (Hemidactylus). Deze gekko's kunnen wel of niet verschillen van wat er in ons hotel staat.

POSTSCRIPT: het bleek dat deze verschillend waren. Hemidactylus palaichthus, de inboorling, bevond zich in de stronken terwijl H. mabouia, de niet-inheemse, bevond zich op de gebouwen.

Na het eten hebben we een stukje over de weg gereden. We hebben enkele kikkers gevonden: Scinax ruber en een microhylid (Elachistocleis). We gaan ook met één slang (Oxyrhopus). Ik kan niet wachten om morgen naar de ranch te gaan en alles op te zetten! Het is zo leuk om uit te pakken en daadwerkelijk aan de slag te gaan voor de verandering. Ik ben klaar om vies te worden.

Vorig:
25 juni 1993

Volgende:
27 juni 1993

Posted on January 19, 2024 01:39 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

27 June, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
27 June, 1993

After lunch we packed up and drove out to the ranch (fazenda). We unpacked everything and began to set up. The building we have is an outbuilding on the ranch about 50 m from the main house and bunkhouse. The inside of the building is musty and stale, used mostly for grain storage. But it has a front and back porch. The back porch was designated lab space and hammock area for Laurie and Jan. The front porch is for hammocks for Robin, Odelion, and I.

Odelion, Miguel (the ranch owner), and I went down to the ranch by the river (Ajapurí) to get some board for shelves and tables. These we set up and began organizing all of our stuff. By the time we went to bed we had almost all of or stuff unpacked and semi-organized. There’s still things to be put away though.

I hate unpacking day. It’s always so disorganized. I wouldn’t mind if it were sorta fun, but it is not. At least we’re here and sorta set up. Now all we have to work on is trails. I should enjoy that at least. As with the termite mounds, hacking trail is a good way to work out some frustrations.

Previous:
26 June, 1993

Next:
28 June, 1993
.
.
.
[em português]
27 de junho de 1993

Depois do almoço fizemos as malas e fomos para a fazenda. Desempacotamos tudo e começamos a configurar. O prédio que temos é um anexo da fazenda a cerca de 50 m da casa principal e do barracão. O interior do prédio é mofado e velho, usado principalmente para armazenamento de grãos. Mas tem varanda na frente e nos fundos. A varanda dos fundos foi designada como espaço de laboratório e área de rede para Laurie e Jan. A varanda da frente é para redes para Robin, Odelion e eu.

Odelion, Miguel (o dono da fazenda) e eu descemos até a fazenda à beira do rio (Ajapurí) para pegar tábuas para prateleiras e mesas. Nós montamos isso e começamos a organizar todas as nossas coisas. Quando fomos para a cama, já tínhamos quase todas as coisas desempacotadas e semi-organizadas. Ainda há coisas para serem guardadas.

Eu odeio o dia de desfazer as malas. É sempre tão desorganizado. Eu não me importaria se fosse meio divertido, mas não é. Pelo menos estamos aqui e meio que configurados. Agora só temos que trabalhar nas trilhas. Eu deveria aproveitar isso pelo menos. Tal como acontece com os cupinzeiros, a trilha de hacking é uma boa maneira de resolver algumas frustrações.

Anterior:
26 de junho de 1993

Próximo:
28 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
27 de junio de 1993

Después del almuerzo empacamos y nos dirigimos al rancho (fazenda). Desempaquetamos todo y comenzamos a montar. El edificio que tenemos es una dependencia en el rancho a unos 50 m de la casa principal y el barracón. El interior del edificio está rancio y mohoso, y se utiliza principalmente para almacenar granos. Pero tiene un porche delantero y trasero. El porche trasero fue designado espacio de laboratorio y área de hamacas para Laurie y Jan. El porche delantero es para hamacas para Robin, Odelion y yo.

Odelion, Miguel (el dueño del rancho) y yo bajamos al rancho junto al río (Ajapurí) a buscar tablas para estantes y mesas. Los instalamos y comenzamos a organizar todas nuestras cosas. Cuando nos acostamos ya teníamos casi todas las cosas desempaquetadas y semiorganizadas. Aunque aún quedan cosas por guardar.

Odio el día de desempacar. Siempre es tan desorganizado. No me importaría si fuera algo divertido, pero no lo es. Al menos estamos aquí y más o menos preparados. Ahora lo único que tenemos que hacer son los senderos. Al menos debería disfrutar eso. Al igual que con los montículos de termitas, rastrear el rastro es una buena manera de resolver algunas frustraciones.

Anterior:
26 de junio de 1993

Próximo:
28 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
27 juin 1993

Après le déjeuner, nous avons fait nos bagages et sommes allés au ranch (fazenda). Nous avons tout déballé et avons commencé à nous installer. Le bâtiment dont nous disposons est une dépendance du ranch à environ 50 m de la maison principale et du dortoir. L’intérieur du bâtiment est moisi et vicié, utilisé principalement pour le stockage des céréales. Mais il y a un porche avant et arrière. Le porche arrière a été désigné espace de laboratoire et zone de hamac pour Laurie et Jan. Le porche avant est destiné aux hamacs pour Robin, Odelion et moi.

Odelion, Miguel (le propriétaire du ranch) et moi sommes descendus au ranch au bord de la rivière (Ajapurí) pour récupérer des planches pour les étagères et les tables. Nous les avons mis en place et avons commencé à organiser toutes nos affaires. Au moment où nous nous sommes couchés, nous avions presque tout déballé et semi-organisé. Il y a quand même des choses à ranger.

Je déteste le jour du déballage. C’est toujours aussi désorganisé. Cela ne me dérangerait pas si c’était plutôt amusant, mais ce n’est pas le cas. Au moins, nous sommes là et en quelque sorte installés. Il ne nous reste plus qu'à travailler sur les sentiers. Je devrais au moins en profiter. Comme pour les termitières, le piratage des sentiers est un bon moyen d’évacuer certaines frustrations.

Précédent:
26 juin 1993

Suivant:
28 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
27 juni 1993

Na de lunch pakten we in en reden naar de ranch (fazenda). We hebben alles uitgepakt en zijn begonnen met opzetten. Het gebouw dat we hebben is een bijgebouw op de boerderij, ongeveer 50 meter van het hoofdgebouw en het stapelbed. De binnenkant van het gebouw is muf en muf en wordt voornamelijk gebruikt voor graanopslag. Maar het heeft een voor- en achterporch. De achterveranda was bestemd voor laboratoriumruimte en hangmattenruimte voor Laurie en Jan. De voorveranda is bedoeld voor hangmatten voor Robin, Odelion en ik.

Odelion, Miguel (de eigenaar van de ranch) en ik gingen naar de ranch aan de rivier (Ajapurí) om wat planken te kopen voor planken en tafels. Deze hebben we opgezet en begonnen met het organiseren van al onze spullen. Tegen de tijd dat we naar bed gingen, hadden we bijna alle spullen uitgepakt en semi-georganiseerd. Er zijn echter nog steeds dingen die moeten worden opgeborgen.

Ik haat uitpakdag. Het is altijd zo ongeorganiseerd. Ik zou het niet erg vinden als het een beetje leuk was, maar dat is het niet. We zijn tenminste hier en hebben alles geregeld. Nu moeten we alleen nog aan de paden werken. Daar zou ik tenminste van moeten genieten. Net als bij de termietenheuvels is het hacken van sporen een goede manier om wat frustraties op te lossen.

Vorig:
26 juni 1993

Volgende:
28 juni 1993

Posted on January 19, 2024 01:43 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment

16-18 June, 1993: Oklahoma to Manaus, Amazonas, Brazil

[in English]
16 June, 1993

Flew to Brazil today. Laurie and Jan flew down a few days early meaning it was Robin and I with all of our gear. Travel was an all day affair. Left from Oklahoma City to Houston, connecting in Panama City to Manaus. No incidents except in Panama where we had to explain we were in transit to Brazil to avoid paying the airport fee.

One thought occurred to me as we travelled today. Why do we put ourselves through this all in the name of research? Is it worth it? Will Brazil live up to expectations. I think it will. Nicaragua was a nice primer for this trip. Now I’m ready.

I saw Little Richard today in the Houston Airport. He came off the plane we were waiting to board. He was complete with 10-15 man entourage with instruments.

17 June, 1993

Laurie and Jan drove around trying to get the papers transferred on the Toyota Hilux 4X4 truck they bought two days ago. Robin and I wondered around INPA looking at their area. Met Bill Magnusson who seems real nice. Saw several Anolis on INPA campus as well as several geckos.

We at dinner at Churrascaria Buffalo, which is a one great place. I’ve never eaten so many different types of meat. It’s an all-you-can-eat steak house where guys bring around skewers with different cuts of meat and cut you portions onto your plate. We had all the major types of meat, plus a few less common ones: beef tongues, chicken heart, cupim (cattle hump…named for the resemblance of the hump to a termite mound). It was all excellent and we all ate way too much.

We caught a gecko outside our apartment at INPA tonight. We let it go inside to eat the bugs.

18 June, 1993.

Walked around on campus more since Laurie and Jan are still busy running around.

Next:
19-22 June, 1993
.
.
.
[em português]
16 de junho de 1993

Voei para o Brasil hoje. Laurie e Jan chegaram alguns dias antes, o que significa que éramos Robin e eu com todo o nosso equipamento. Viajar era uma tarefa que durava o dia todo. Saiu de Oklahoma City para Houston, com conexão na Cidade do Panamá para Manaus. Nenhum incidente, exceto no Panamá, onde tivemos que explicar que estávamos em trânsito para o Brasil para evitar o pagamento da taxa aeroportuária.

Um pensamento me ocorreu enquanto viajávamos hoje. Por que nos submetemos a tudo isso em nome da pesquisa? Vale a pena? O Brasil corresponderá às expectativas. Acho que vai. A Nicarágua foi uma boa cartilha para esta viagem. Agora estou pronto.

Vi Little Richard hoje no aeroporto de Houston. Ele saiu do avião que estávamos esperando para embarcar. Ele estava completo com uma comitiva de 10 a 15 homens com instrumentos.

17 de junho de 1993

Laurie e Jan dirigiram por aí tentando transferir os papéis no caminhão Toyota Hilux 4X4 que compraram há dois dias. Robin e eu perambulamos pelo INPA olhando para a área deles. Conheci Bill Magnusson, que parece muito legal. Vi vários Anolis no campus do INPA, bem como diversas lagartixas.

Jantamos na Churrascaria Buffalo, que é um ótimo lugar. Nunca comi tantos tipos diferentes de carne. É uma churrascaria onde os caras trazem espetos com diferentes cortes de carne e cortam porções no prato. Tínhamos todos os principais tipos de carne, além de algumas menos comuns: língua de boi, coração de frango, cupim (corcova de gado… assim chamada pela semelhança da corcunda com um cupinzeiro). Foi tudo excelente e todos nós comemos demais.

Pegamos uma lagartixa do lado de fora do nosso apartamento no INPA esta noite. Deixamos entrar para comer os insetos.

18 de junho de 1993.

Andei mais pelo campus, já que Laurie e Jan ainda estão ocupados correndo por aí.

Próximo:
19-22 de junho de 1993
.
.
.
.
[en español]
16 de junio de 1993

Volé a Brasil hoy. Laurie y Jan volaron unos días antes, lo que significa que éramos Robin y yo con todo nuestro equipo. El viaje era un asunto de todo el día. Salió de Oklahoma City hacia Houston, conectando en Ciudad de Panamá con Manaos. No hubo incidentes excepto en Panamá donde tuvimos que explicar que estábamos en tránsito hacia Brasil para evitar pagar la tasa del aeropuerto.

Se me ocurrió un pensamiento mientras viajábamos hoy. ¿Por qué nos sometemos a todo esto en nombre de la investigación? ¿Vale la pena? ¿Estará Brasil a la altura de las expectativas? Creo que lo hará. Nicaragua fue un buen manual para este viaje. Ahora estoy listo.

Vi a Little Richard hoy en el aeropuerto de Houston. Salió del avión que estábamos esperando para abordar. Estaba completo con un séquito de 10 a 15 hombres con instrumentos.

17 de junio de 1993

Laurie y Jan condujeron tratando de transferir los papeles de la camioneta Toyota Hilux 4X4 que compraron hace dos días. Robin y yo recorrimos el INPA observando su zona. Conocí a Bill Magnusson, que parece muy agradable. Vi varios Anolis en el campus del INPA, así como varios geckos.

Cenamos en Churrascaria Buffalo, que es un gran lugar. Nunca había comido tantos tipos diferentes de carne. Es un asador de todo lo que puedas comer donde los chicos traen brochetas con diferentes cortes de carne y te cortan porciones en el plato. Teníamos todos los tipos principales de carne, además de algunos menos comunes: lenguas de res, corazón de pollo, cupim (joroba de ganado… llamado así por el parecido de la joroba con un montículo de termitas). Todo estuvo excelente y todos comimos demasiado.

Esta noche atrapamos un gecko afuera de nuestro departamento en el INPA. Lo dejamos entrar para que se coma los bichos.

18 de junio de 1993.

Caminé más por el campus ya que Laurie y Jan todavía están ocupados corriendo.

Próximo:
19-22 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
16 juin 1993

J'ai pris l'avion pour le Brésil aujourd'hui. Laurie et Jan sont arrivés quelques jours plus tôt, ce qui signifie que c'était Robin et moi avec tout notre équipement. Le voyage était une affaire qui durait toute la journée. Parti d'Oklahoma City à Houston, connexion de Panama City à Manaus. Aucun incident sauf au Panama où nous avons dû expliquer que nous étions en transit vers le Brésil pour éviter de payer les frais d'aéroport.

Une pensée m'est venue à l'esprit pendant notre voyage aujourd'hui. Pourquoi nous soumettons-nous à tout cela au nom de la recherche ? Est-ce que ça vaut le coup? Le Brésil sera-t-il à la hauteur des attentes ? Je pense que ça va. Le Nicaragua était une bonne introduction à ce voyage. Maintenant, je suis prêt.

J'ai vu Little Richard aujourd'hui à l'aéroport de Houston. Il est descendu de l'avion dans lequel nous attendions de monter à bord. Il était accompagné d'un entourage de 10 à 15 hommes avec des instruments.

17 juin 1993

Laurie et Jan ont essayé de faire transférer les papiers sur le camion Toyota Hilux 4X4 qu'ils ont acheté il y a deux jours. Robin et moi avons parcouru l'INPA en regardant leur région. J'ai rencontré Bill Magnusson qui a l'air vraiment sympa. J'ai vu plusieurs Anolis sur le campus de l'INPA ainsi que plusieurs geckos.

Nous dînons à Churrascaria Buffalo, qui est un endroit formidable. Je n’ai jamais mangé autant de types de viande différents. C'est un steak house à volonté où les gars apportent des brochettes avec différentes coupes de viande et coupent vos portions dans votre assiette. Nous avions tous les principaux types de viande, plus quelques viandes moins courantes : langues de bœuf, cœur de poulet, cupim (bosse de bétail… du nom de la ressemblance de la bosse avec une termitière). Tout était excellent et nous avons tous trop mangé.

Nous avons attrapé un gecko devant notre appartement à l'INPA ce soir. Nous le laissons entrer pour manger les insectes.

18 juin 1993.

Je me suis promené davantage sur le campus puisque Laurie et Jan sont toujours occupés à courir.

Suivant:
19-22 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
16 juni 1993

Vandaag naar Brazilië gevlogen. Laurie en Jan vlogen een paar dagen eerder naar beneden, wat betekende dat het Robin en ik waren met al onze spullen. Reizen was een hele dag bezigheid. Vertrokken van Oklahoma City naar Houston, aansluitend in Panama City naar Manaus. Geen incidenten behalve in Panama, waar we moesten uitleggen dat we op doorreis waren naar Brazilië om de luchthavenkosten te vermijden.

Er kwam één gedachte bij me op toen we vandaag reisden. Waarom doen we onszelf dit allemaal aan in naam van onderzoek? Is het de moeite waard? Zal Brazilië de verwachtingen waarmaken? Ik denk dat het gaat. Nicaragua was een mooie inleiding voor deze reis. Nu ben ik er klaar voor.

Ik zag Little Richard vandaag op de luchthaven van Houston. Hij stapte uit het vliegtuig waar we op wachtten om aan boord te gaan. Hij was compleet met een entourage van 10-15 man met instrumenten.

17 juni 1993

Laurie en Jan reden rond om de papieren over te laten schrijven op de Toyota Hilux 4X4-truck die ze twee dagen geleden hadden gekocht. Robin en ik liepen rond INPA en keken naar hun gebied. Ontmoette Bill Magnusson, die erg aardig lijkt. Zag verschillende Anolis op de INPA-campus, evenals verschillende gekko's.

We eten bij Churrascaria Buffalo, wat een geweldige plek is. Ik heb nog nooit zoveel verschillende soorten vlees gegeten. Het is een onbeperkt steakhouse waar jongens spiesjes met verschillende stukken vlees rondbrengen en je porties op je bord snijden. We hadden alle belangrijke soorten vlees, plus een paar minder gebruikelijke: rundertongen, kippenhart, cupim (veebult... genoemd naar de gelijkenis van de bult met een termietenheuvel). Het was allemaal uitstekend en we aten allemaal veel te veel.

We hebben vanavond een gekko gevangen buiten ons appartement bij INPA. We lieten hem naar binnen gaan om de insecten op te eten.

18 juni 1993.

Heb meer rondgelopen op de campus aangezien Laurie en Jan nog steeds druk bezig zijn met rondrennen.

Volgende:
19-22 juni 1993

Posted on January 19, 2024 05:03 PM by petezani petezani | 0 comments | Leave a comment